‘’Soğuk ,sensiz cam kenarlarında öğrendim,
Kafamdaki mütebessim yüzünün silinmezliğini’’
04.07.20
Zaman denen kavram… Tüm gerçekliğini yitirmesinin üzerinden uzun, çok uzun vakit geçmişti.
Zamanın zamansızlığını tam da o anlarda idrak ediyor kişioğlu. En garibi de nasıl olur da insan nefes alabilirken aynı anda sanki ciğerine kaderin temrenini yiyip iki büklüm sevdaların bendesiymiş gibi yatağında kıvrılabilir. Hayatın tezatlıktan müteşekkil olduğunu çok önceleri öğrenmiştim. Hayat ilginç bir öğretmen. Öğrenmek istemeyen, dersi sabote etmeye çalışan öğrenciye dahi vura vura, kıra kıra öğretiyor. En yürek götürmez gerçekleri. Ardından öğretmenlik kisvesini bırakıp savcı olmaya merak salıyor.
Hayat, dönüyor mahkemeye sense mahkemede avukatsız müştekiye.
-Ertuğrul