James Joyce
(...) Çoğu okuru onu anlamadı. Okurken kendisiyle karşılaşan okuru ise, afallattı. Tuhaftı. Aykırıydı. Anlaşılmak istemeyen bir hayalperest gibi bilinçaltının söyledikleri henüz anlaşılmadan hızla göçüp gitmişti "dipsiz" diye adlandırdığı dünyasından.
Sayfa 12
Düş, var olan en gerçek şeydir.
Sayfa 28
Bir tarafı karanlık kalmalı insanın. Bu karanlık, kötülüğünü değil, içindeki derin sevgiyi saklamalıdır.
Sayfa 44
Hayatın bize verdikleri ve bizden aldıklarına rağmen bir davranış düzleminde kalabilmek, kendin olmanın suyundan içmek ve bazen yağmurda ıslandığında tadını kaçırmadan hiçbir şeyin rengini suya kaptırmamak.
Sayfa 9Kitabı okudu
İnsan kendine tutunarak başlamalıdır hayata tutunmaya.
Sayfa 9Kitabı okudu
Zalimce bir şey. İnsanların birbirlerine gönül vermelerini sağla: Onları birbirlerine bağla . Sonra da kopar ayır onları. Ölüm. Felek. Kafasını patlat. Haydi oradan cehenneme.İnsan yaşamı.
Sayfa 11Kitabı okudu
Kadere karşı mücadelenin boşunalığını duydu çünkü bunca çağdan ona miras kalan bilgelik yükü buydu.
Sayfa 12Kitabı okudu
Bir insanın yaşadıklarının farkında olması, kendisini bilmesi demek, neyi düşleyebileceğini de bilmesi demektir.
Sayfa 28Kitabı okudu