Gözle görülmez, ama göz önünde.
Hayır, kelimeler söylenmediğinde ve sükunet sağlandığında eğer sessizlik dinlenirse bazı şeyler düzelebilir. Ancak ya bir gün söyleyemediklerim yüzünden doğru bildiklerimi unutursam, kaybedersem diye endişeleniyorum.. çünkü bazılarının sesslizliğini kendilerinden başka dinleyeni olmaz. Aslında bu yeterli. Ancak sadece bazen değer verdiklerine
Şeklerle güzâr eder leyâlim
Artar yine mâtemim, melâlim
Bir sadme-i inkılabdır bu,
Bilmem ki yakın mıdır zevâlim?
Sevgilim,
Balık tutardık, sinemaya giderdik,
Yağmur altında dans eder, şarkı söylerdik.
Onlar gider, biz kalırdık.
Biz seninle sevişir, biz seninle güzeldik.
"Hassas insanlar...!?
kimseyi rahatsız etmemek için...!? hayatı parmak ucunda yaşar...!!
Ses yapmadan
hayata devam eder...!?
Çünkü bütün ‘gürültü’ içindedir."
'Gerçeği olduğu gibi konuşmak, sağlıklı ilişkileri besler, sağlıksız ilişkileri yok eder.'
Doğan Cüceloğlu
“Hayattan ne istediğini bilmeyen boy aynasına bakmayıp kendini mükemmel zanneden… dokunmakla düşünmenin bir farkının olmadığını bilmeyen… sevgisinde cimri, öfkesinde bonkör olan bencil yaratıklarız.. kazandıklarımız kaybettiklerimizin yerini tutsun istiyoruz.. avucumuzu yalıyoruz. Bir şey güzelse bunda bir anormallik arıyoruz, olmasa bile
"İnsanın kalbini yarıp içine bakamayız..
Bu sebeple muhabbete inancımız vardır.
İnsan insanın kalbine iltica eder, orada bir gölgelik arar
Bulduğunda hem demlenir hem dinlenir..."
Yaşamın karmaşıklığı bazen bizi sıkıştırır, boğar gibi gelir. İnsanlar, bu sıkıntılardan kaçmanın bir yolunu bulmak için çeşitli şeyler yaparlar. Kimi müziğin sihirli dünyasına sığınır, notaların arasında kaybolur. Başlangıçta farkında olmasa da, zamanla şarkı sözlerinde kendi yaşadıklarını bulur. Şarkının dili, onun duygularını ifade etmek için bir araç haline gelir.
Kimisi ise romanların büyülü dünyasına sığınır. Bir kitabın sayfaları arasında dolaşırken, kendi hikayesinin izlerini bulur. Dün yaşadığı olaylar, bugün bir karakterin serüveni olarak karşısına çıkar. Kelimelerin büyüsüyle, kendi dünyasından bir an için uzaklaşır.
Bazıları içinse uyumak, kaçmanın en kolay yolu gibi gelir. Geceyi bekler, sessizliğin ve karanlığın kucaklayıcı kucağında huzur bulur. Ancak bazen, beklenmedik bir şey olur ve insanın zihnini huzursuz eder. Belki de o zaman, balkonun soğuk köşesinde yıldızları izlerken gerçek anlamını buluruz. Gökyüzünün sonsuzluğunda, kendi varlığımızın sınırlarını unuturuz.
Hayatın karmaşasından kaçmak, bir an için tüm benliğimizle nefes almak istediğimizde, farklı yollar buluruz. Kimi zaman müzik bizi sarar, kimi zaman kitapların dünyasına dalıp gideriz. Ama sonunda, her birimiz kendi yolculuğumuzda kayboluruz. Ve belki de, kaybolduğumuz yerde kendimizi buluruz.
“Sen yârini bî-haber mi sandın
Yoksa seni terk eder mi sandın”
💫💫💫
“Davranışlarımız kalbimizin grafiğini teşkil eder. KALBİMİZİN MED VE CEZİRLERİNE GÖRE DAVRANIŞLAR SERGİLERİZ.”
Osman Nuri Topbaş 
Tasavvuf İmandan İhsana
Gittiğinden beri
Hayatıma kimseyi almayı bırak
Yakınıma bile yanaştırmadım.
İnsanlardan nefret eder oldum.
Gerçek hayatım
Yazıp çizdiklerimden farklı.
Çünkü güçlü durmalıyım.
sevgi somuttur. birinin sizin için dünyaları verme niyeti değil, küçük de olsa ortaya koyduğu eylemdir. sevgi aynı zamanda yalındır. bir muamma içinde aranan bir cevap değildir, kendini belli eder, görmek için çaba sarf etmeye gerek kalmaz
Dialog
Dialog
Nasıl net gözlem yapa biliriz?
Olanları bir birinden nasıl ayıra biliriz?
Doğru,yanlış nasıl kolay anlarız?
Nasıl nura ulaşıb yalnışdan arınırız?
Derler insan çözülmez kutu bağlı.
Açılmaz bu kutunun hiç bir zaman sırları.
Maddî ya da manevî hiç bir şeye sadakati olmayan bir kişi ömrü boyunca kendine de sâdık kalamaz.
Dünyadaki var-olma tarzından nefret eder;
ailesinden, yerinden, yurdundan..
Her şeyi soruna, herkesi tehdide dönüştürerek ilişki kurabilir.
Gürültü olarak var-olur
ve gürültü çıkarır.
İhsan Fazlıoğlu