Çırpınıp duruyorum bir başıma,
Hiç bitmeyen bu bataklıkta,
Görüyorum uzaktan bakan sahici gözleri,
Üzerime düşen sahte gölgelerini.
Seyrediyorlar yok oluşumu pişman bir timsah gibi.
Kurtulurum eğer toprak ıslanırsa,
Sonu olmayan bu çirkin bataklıktan.
Ağlıyorum kurtuluş için, ruhum sanki bir deli,
Çamurlaşmış bu topraktır, gözyaşlarımın sebebi.
Fakat yetmiyor artık hiçbir sağanağın kuvveti.