Kitabın 101 günde bitmesi, ne kadar utanç verici benim için. 101 günde bitmesindeki sebep, Sibel Eraslan’ın anlatış tarzına alışık olamayışım ve kitabı yarıda bırakmamdır. Ama bu okuduğum ilk Sibel Eraslan kitabı olmadığı için tekrar başlayacağıma emindim. 2 gün önce tekrar başladım ve ne olursa olsun bırakmayacağım dedim. Öyle de yaptım. Kitabın bazı sayfalarında iç ürpertisi, bazı sayfasında hüzünlenme, bazı sayfasında günümüz yaşantısını sorgulamayla buldum kendimi. Tabi ki peygamberimizi anlatırkenki Aişeyle olan aşkı gözleriminin dolmasına, aralarındaki muhabbetin de tebessüm etmeme sebep olduğunu söylemeden geçemeyeceğim. Aslında kitap çok şey anlatıyor.. Sadece Hz. Aişe’yi değil, İslamın ne zorluklarla yüzleştiği, peygamberimizin ne kadar mütevazi olduğu, peygamberimizin dostlarının ne kadar sadık olduğunu, hatta Hz. Aişe’nin peygamberimizi kıskanıp yaptığı küçük oyunlarını ve daha nicesini.. keşke hiç yarıda bırakmadan okusaydım diyorum.. yine de ne olursa olsun eminim ki ben yine bir gün kendimi Sibel Eraslan kitabını okurken bulacağım :)
