Gözleriyim geceyle gündüzün...
Onlar ki birbiri ardından gelerek dizildiler sirete...
Ben Aişe...
Şahidiyim vahyin...
Ta-Ha ve Yasinin...
Beni sevdi Resul (asm), bende kendisini gördü.
Benim sevgim ona su, benim sevgim ona ayna oldu...
O benim yurdumdu, ben onun toprağındanım...
Ben onun vuslatıyım, o benim sılam.
Hazreti Aişe... Hz. Ebubekirin, seçkin bir soyun ince terbiyesiyle yetişmiş kızı. Peygamberimizin (asm) "Seni kördüğüm gibi seviyorum" dediği kadın... Sahih kaynakların ışığında Hazreti Aişenin hayatı, çocukluğu, Resulullah(asm) ile evliliği, Hazreti Peygamberin vefatından sonra yaşadıkları, Sibel Eraslanın aşk dolu kaleminden süzülüyor.
(Tanıtım Bülteninden)
-
Baskı Tarihi:2013
-
Sayfa Sayısı:300
-
ISBN:9786050813050
-
Yayınevi:Timaş Yayınları
-
Kitabın Türü:
Aişe annemizin hayatını ilk defa bu kadar sıcak ve samimi bir kalemden okudum. Sanki kitap boyunca sohbet ettik o anlattı ben dinledim yeri geldi ağladım. Sibel eraslan gönlümü fethetti diyebilirim. Aşıkların en aşığı ,hak için seven bir kadın tanıdım. Allah Resul'unun Hümeyrasi , Hz.Ebubekir'in kızı, En sevilen tarafından kördüğüm gibi sevilen Aişe... O ki meleklerin selam verdiği kadın.
Daha çok şey anlatmak isterim ama orası da okuyacak diğer kişilere kalsın
ŞIDDETLE TAVSIYE EDIYORUM MUTLAKA KITAPLIĞINIZA EKLEYIN
Efendimizin (s.a.v) biricik eşi Hz. Aişe annemizin hayatına dair çok güzel şeyler öğrendiğim akıcı bir kitaptı. Sibel Eraslan'ın anlatımını çok beğeniyorum zaten. Mutlaka okunmalı :)
Yine gecen yil okuduğum kitaplardan biri.Okurken hic bitmesin istemiştim.O kadar akıcı ve bir o kadar da bilgilendirici olması çok hoşuma gitmişti.
Kitabın zihnimde ve kalbimde bıraktığı etkiyi anlatmaya kelimeler yetmez. O kadar hoş bir dille yazılmış, o kadar güzel şeyler anlatılmış ki okurken kendinizi alamiyorsunuz. Peygamberimiz'in (sav) ve eşlerinin arasındaki münasebetlere fazlasiyla yer verilmiş. Aile hayatimiza örnek olmasi açısından bile okumaya değer. Hiç bitmesin istedim, kesinlikle okuyun :)
----Spoiler----
Hz. Aişe'yi bu kadar kıskanç birisi olarak bilmiyordum. Ama kıskanılan Efendimiz olunca Hz. Aişe'ye saygı duymaktan başka çarem kalmadı. Gülümseyerek okudum. "Ben Aişe, Muhammed'in (sav) Aişe'si".
Peygamber Efendimiz'in(sav) hayatını eşlerinin gözünden merak ettiğim için başta Hz. Hatice annemizin hayatını okudum. İkinci olarakta Hz. Aişe annemizin gözünden öğrenmek istedim. Kendi hayatından başlayarak hem dönemi hemde efendimizle evliliği doyurucu bir şekilde anlatılmış. Hz. Aişe Muhammed'in (sav) biricik Hümeyra'sı. Sevmek; hem Allah için sevmek, kıskanmak; herşeyden, kendi gözünden bile kıskanmak. Bu nasıl bir aşk diyor insan kitabı okurken. Habibullahı sevmek. Ümmetinin peygamberini ümmetiyle paylaşacak kadar sevmek. Söylenecek çok şey var kitap için ama ben söylemek istemiyorum. Okumanızı tavsiye ediyorum. Okumak öğrenmek lazım diye düşünüyorum...
Bildiklerimi teyit ettiğim, bilmediğim bir çok şey öğrendiğim, yeni anlayışlarla tanışmamı sağlayan bir kitap oldu. İlk sayfalarında acabalarım vardı. İlerledikçe okyanuslara daldım, ucsuz bucaksız ummanlardaydım.
Kitaptan 51 Alıntı
Ashabım!
Kendinize de zulmetmeyiniz. Kendinizin de üzerinizde hakkı vardır.Hz. Aişe, Sibel Eraslan (Sayfa 263)
"Ölümün hak ve gerçek olduğunu aramızdaki çocuklarla kediler bile bilirken, biz onu yine de, kolay kolay yaklaştırmayız kapılarımıza, kondurmayız sevdiklerimize... Oysa her bükülmesi zamanın, ölümden haber veren birer ayet gibi inmektedir günlerin ve gecelerin üstüne... Bükülür, bükülür, bükülür de zaman yine toz kondurmayız yeryüzü günlerimize... Vedanın içli dokunuşu, hep uzaktır kullara..."
Mü'minler!
Size bir emanet bırakıyorum ki ona sıkı sarıldıkça yolunuzu hiç şaşırmazsınız. O emanet Allah'ın kitabı Kur'an'dır.
Hendek, cihadın ve sabrın, şehadet ve sebatin sınandığı bir muharebeydi...
Açlıkla da imtihan veriliyordu, düşman gazabıyla da...
Yiyecek hiçbir şeyin kalmadığı bir gün Enes'le "Aişe bize yemek yollasın" diye haber göndermiş Allah Resulü (s.a.v.)... Yanımızda kalmış son yiyeceği, birkaç parça ekmekle bir tas kadar sütü, Enes'in şaşkın bakışları altında tutuşturmustum eline... Kalabalıktılar çünkü....
Resulallah (s.a.v.) bizlere sık sık, "Saymadan verin..." derdi. Bu yüzden "Bismillah" deyip Enes'in eline tutuşturmustum az da olsa bulduklarımı, hiç saymadan, hiç bakmadan...
Enes'cik, "acaba kime yetecek" zannıyla götürmüş verilenleri, "acaba bana da kalır mı" diye düşünmeden de edememiş çocuk safiyetiyle...
Bir örtü yayıp, getirilen ekmekleri sini üzerinde ince ince ufalamış Allah Resulü (s.a.v.)... Sonra da sütle karıştırıp süt tiridi yapmış, onar onar çağırmış adamlarını, hepsi de karınlarını doyurarak kalkmışlar bu bereket sofrasından, kalanını da bana geri yollamış Resulallah (s.a.v.)... Gözlerini açarak kendisini seyreden Enes'e de bir avuç kadar vermiş, bu ekmek kırıklarından... Enes onu küçük bir keseye koymuş... Resulallah'tan (s.a.v.) sonra bile, o kesedeki ekmekler uzun yıllar hiç tükenmemiş... Bu yemek, bize Allah'tan gelmiş bir sofraydı, hamdolsun... "Saymayın, sayarsanız bereketi kaçar verdiğinizin" derdi O (s.a.v.)...
Dikkatimi çekmek istediğindeyse "Ey Ebubekir'in kızı, bu böyle değil midir" derdi veya "Ey Sıddık'ın kızı, öyle değil böyledir" derdi... Diğerlerine benden bahsederken "Anneniz bugün böyle dedi" gibi bir cümle kuruyorsa şayet, düzeltmem gereken bir durum var demekti... Bana her şeyi tane tane anlatır, sabırla dinler, çoğu kez heyecanıma iştirak eder, fark ettirmeden beni bir talebesi gibi eğitirdi...
Bir erkeğin annesinden bahsetmesini hep çok önemli bulurum. Zira; Resulallah (s.a.v.) bize anne hakkından çok söz etmiştir. "Annenize gidin, annenize gidin, annenize gidin" diyerek üç kez tekrarladıktan sonra, "babanıza gidin" derdi soranlara mesela...
O (s.a.v.), Hüzün Peygamberi'dir...
Dişleri gözükünceye kadar güldüğü nadirdir, kahkahasına ise hiç şahit olmadım desem abartmış olmam. Evet, güler yüzlü ve mütebessimdi her daim... Ama bu... Nasıl anlatsam... Mahzun bir tebessümdü ki insanın içine işlerdi... Bizlere sık sık "İslam hüzünle geldi, hüzünle yürür" derdi... O (s.a.v), Hüzünler Peygamberi'ydi bir bakıma... Hüzün, yeis ve umutsuzluk değildir hâşâ! Hüzün, gurbete düşmüşlüğün bilgisidir. Ancak, gerçek sevginin ne olduğunu bilenler, sevmenin hakikatine erişmiş olanlar anlayabilirler hüznün değerini...
O (s.a.v.), iyiydi. Çok iyi. En iyi. O (s.a.v.) iyiliğin kendisiydi..
O'nun (s.a.v.) hayatını sadece tek bir yönüyle veya tekdüze bir hat üzerinde anlatmak neredeyse imkânsızdır. Sadece savaştan savaşa koşan bir kumandan değildi O (s.a.v.). Veya sadece işi gücüyle uğraşan dünya telaşesinde boğulmuş adamlardan da değildi. O (s.a.v.) her haliyle rehber, iyi bir aile reisi, mükemmel bir baba, hayırlı bir komşu, latif ve vefakâr bir arkadaş, hayırsever bir akraba, müşfik bir büyük baba, gariplere dert ortağı, nasihatleri asla kırıcı ve dışlayıcı olmayan, doğru ve güzel sözlü, kendisinden herkesin emin olduğu bir kimseydi... Bizim yediklerimizden yer, bizim giydiklerimizden giyer, içinde bulunduğu toplulukta krallar gibi oturmaz, dostlardan bir dost gibi samimi ve mütevazı haliyle başköşemizde tuttuğumuz, "içimizden biri"ydi....
"Içimizden biri..." O'nun (s.a.v.) Kur'an-ı Kerim'deki işaretlerindendi...
Kendisine seslenenlere tüm bedeniyle dönerek cevap verirdi ki sadece bedeniyle dönmezdi yöneldiği zaman, ruhu, kalbi, aklı ile tüm varlığı da ilgilendiği şeye yönelirdi... O (s.a.v.) herkese değer, kıymet veren bir kişiydi...
"Ey iman edenler! Ey müminler, sizden önceki ümmetlere olduğu gibi, günahlardan arınasınız diye, sayılı günler olarak oruç tutmak size de farz kılındı.
İçinizden kim hasta ya da yolcu olursa tutamadığı günler sayısınca sonraki günlerde oruç tutar. Oruca dayanamayanların bir yoksulu doyuracak kadar fidye vermeleri gerekir. Kim gönüllü olarak bundan daha fazlasını verirse, bu onun için daha hayırlıdır. Ayrıca, eğer bilirseniz, oruç tutmanız sizin için daha hayırlıdır.
Ramazan ayı ki, o ayda Kur'an, insanlara yol gösterici, doğru yola iletici, eğri ile doğruyu birbirinden ayırt edici olarak indirildi. İçinizden kim bu aya yetişirse onu oruçla geçirsin. Kim hasta ya da yolcu olursa tutmadığı günler sayısınca sonraki günlerde oruç tutsun. Allah sizin için kolaylık ister, zorluk istemez. Bu sayılı günleri tamamlamanızı ve size doğru yolu gösterdi diye kendisini tekbir etmenizi ister, ola ki, O'na şükredesiniz." (Bakara, 183-184-185)
Hicret, kendi nefsinden hicret etmekti aslında... Malından mülkünden, evinden barkından, yurdundan giderdin elbet... Ama ya kendinden vazgeçmek?
