“Bizim gibi sevgililer hiç bir şeyin aşklarını bitiremeyeceklerini bildikleri için en kötü günlerinde bile, hatta birbirlerine en acımasız ve yanlış şeyleri istemeden yaparlarken bile içlerinde hiç bitmeyen bir teselli duygusu taşırlar...”diye devam eden ardışık cümleler hakkında zamanında şunları yazmışım : Bu teselli duygusunu kaybettiğimiz/ondan kurtulduğumuz an, bir daha delirmemek üzere akıllanırız diye düşündüm bu satırları okuduktan bir kaç saat kadar sonra Erzurum’ da İstasyon Caddesi’ nde bir restoranın bahçe masasında sigara içerken.