‘Oyunları onlara bakıcıları öğretiyor ve bu oyunlar hep yararlı bir hizmet şeklinde oluyordu.Ama bazı şeyler olurken de bazı şeyleri unutmaları gerekmişti: Sevinmeyi,hayal kurmayı ve heyecanlanmayı unuttular.’
‘Zaman tasarruf edeyim derken aslında başka şeylerden tasarruf ettiğinin kimse farkında değildi.Yaşamlarının gittikçe daha zavallı, daha tekdüze ve daha soğuk geçtiğini kavramak istemiyorlardı.Bu gerçeği sadece çocuklar taa yüreklerinde hissettiler.Çünkü artık kimsenin onlara ayıracak zamanı yoktu.’
‘ izleyiciler, ister heyecanlı ister komik, sahnede oynananları kendi günlük hayatlarından daha gerçekmiş gibi görüyor ve başka bir gerçeği izlemeyi seviyorlardı.’