Hayat hakkında teori üretmiyorum. İyi midir, kötü müdür diye sormuyorum kendime. Benim gözümde hayat kötü ve hüzünlüdür ve nefis düşlerle iç içedir. Başkalarına nasıl göründüğünden bana ne?
Ben ZAMAN diyorum. İnsanın zaman
karşısındaki küçüklüğünü, anlamsızlığını ve umarsızlığını duyuyor musun?
Söyler misin, ben şimdi neyi yücelterek kendimi seveceğim, varlığıma saygı
duyacağım, dünyaya tutunacağım?