“ ‘Bir ineğimiz olacak,’ dedi George. ‘Bir’ belki bir domuzumuz ve ‘bir’ tavuklarımız olacak... ve apartmanın aşağısında... bir parça yoncamız olacak...
Tavşanlar için, diye bağırdı Lennie.
“Tavşanlar için,” diye tekrarlardı George.
“Ve tavşanlara ben bakacağım.”
“Ve tavşanlara sen bakacaksın.”
Lennie mutlulukla kıkırdadı.”
George ve Lennie geçimlerini sağlamak için ırgatlık yapan iki tarım işçisi, evsiz, gezgindir. Birbirlerine çok yakın olmalarına karşın zıt karakterlerdir.
George, ufak ancak zeki bir adamdır fakat Lennie dev bir cüsseye sahip olsa da zekaca daha geri bir karakterdir. George sürekli yeni işler bulsa da Lennie’nin yumuşak ve tüylü şeyleri okşama isteği onları sürekli çıkmaza sokar ve işten atılmalarına sebebiyet verir. Sürekli olarak işten atılsalar da George her seferinde bir anne şefkatiyle Lennie’ye sahip çıkar, çok kızmasına rağmen onu koruyup kollar.
Kendim bir şey eklemek istiyorum. Her ne kadar yakın bir dostun olsa da asla kimseye güvenme. Bu kitaptan bunu öğrendim.