Marksizmin perspektifleri, gitgide daha çok iktidar mücadelesinin güdümüne girmiştir. Başlangıçta Marksizm, siyasal iktidarın elde edilmesini, sınıfları ortadan kaldırma mücadelesinin bir yönü ya da bir aracı olarak kavradığı halde, sınıf mücadelesi, gitgide, siyasal iktidara ulaşmanın bir aracı gibi görülmeye başlanmıştır –hatta bazen, birincil ya da temel bir araç bile sayılmamıştır.
Doğru kavranabilir, bu doğrudan öğretilen bir şey değildir.
Sayfa 75 - Yordam
Sınıf mücadelesi Marksizmin özüdür. Birbirinden ayrılamayan iki anlamda bu böyledir: Marksizme göre, tarihin dinamiğini açıklayan şey sınıf mücadelesidir ve devrim sürecinin son hedefi, sınıf mücadelesinin öteki yüzü ya da sonuç ürünü olan sınıfların ortadan kaldırılmasıdır.
Evren bölünmez bir bütündür.
Sayfa 120 - Yordam
Memleketler parasızlıktan değil, ahlaksızlıktan çökerler.
Rasyonelleşme, devletin bürokratik örgütlerinde rasyonelleşme, ekonominin sanayi kapitalizminde rasyonelleşmesi, eğitimin yayılmasıyla kültürün rasyonelleşmesi, batıl inançların gerileyip bilim ve teknolojinin ilerlemesidir.
Sayfa 204 - Yordam KitapKitabı okudu
1980’li yıllarda, sanki “hakiki” sosyalizmin yeniden canlanışına tanık oluyoruz. Marksist “ekonomizm”i ve “sınıf indirgemeciliği”ni reddetmekle övünen yeni “hakiki” sosyalizm (YHS), sınıfı ve sınıf mücadelesini sosyalist projeden neredeyse tamamen koparmıştır. Bu akımın en belirgin özelliği, ideolojiyi ve politikayı her türlü toplumsal temelden, özellikle de her türlü sınıfsal dayanaktan kopararak özerkleştirmesidir.
“Dünyanın gidişatında hak hukuk, yalnızca eşit güçler arasında bir konudur; güçlü yapabileceğini yapar, güçsüz de acıya katlanmak zorundadır.”
Her şeyin tanrılara ait olduğu doğrudur ama her şey onlara adanmamıştır.
Sayfa 158 - Yordam