fatih mete
@elmuento
Ne zaman canımız yansa alkole sığındık, çaresizliğimizden değil. Acılarımızdan daha büyük acılar yudumlayarak sarhoş olduk. Kendimizinki hafiflesin diye. Adamın çaresi alkolde, çaresizliği yardaymış.
fatih mete
IT
Lisans
İstanbul
İstanbul, 1991
25 okur puanı
Kasım 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
Ne zaman canımız yansa alkole sığındık, çaresizliğimizden değil. Acılarımızdan daha büyük acılar yudumlayarak sarhoş olduk. Kendimizinki hafiflesin diye. "Çivi çiviyi söker" derler. Adamın çaresi alkolde, çaresizliği yardaymış.
fatih mete
Derler ki, müzik güzelse, verdiği tat bütün duygulara ayak uydurur. Mutlu insan,
melodilerde mutluluğu, hüzünlü insan hüznü bulur.
Böyledir, mutsuzken başkalarının mutsuzluğunu da daha çok hissederiz; bu seyrelmeyen, tersine, yoğunlaşan bir duygudur...
Okur Takip Önerileri
Gökyüzü öyle yıldızlı, öyle berraktı ki, onu gören kendine sormadan edemezdi: Nasıl oluyor da böyle bir göğün altında türlü türlü suratsız, kaprisli insan yalayabiliyor?
394 syf.
9/10 puan verdi
·
57 günde okudu
“ Oysa ömrümüzün sonuna kadar mutlu
olabilirdik! "
Yer değiştirmek, baştan başa değişmek demektir.
Bana, acı duymak ihtiyacıyla yarasını isteyerek deşiyormuş gibi geldi... İnsan yüreği büyük kayıplar karşısında çoğu zaman bu ihtiyaci duyar!
Her şeyi idealleriniz, erdeme uygunluk yönünden düşünürsünüz. Hepsini kabule hazırım ama, ne yapayım ki insan erdemlerinin temelinde bencillik olduğunu bir türlü aklımdan çıkaramıyorum. Erdem arttıkça bencillik de çoğalır.
“Pire ça va, mieux ça est”
Ne kadar kötü giderse o kadar iyi olur.
- Romanlar, diye mırıldandı. Hep yalnızlığın, hayallerin, romanların sonucu bu!
Başkasından saygı görmek istersen, önce ve en önemlisi kendi kendine saygı duymalısın; ancak bu şekilde kendini saydırabilirsin.
Evet, dehşet verici bir hikâyeydi bu: Aldatılmış, mutluluğunu yitirmiş, hasta, bitkin, herkesin yüz çevirdiği, en son umudu olan vaktiyle kalbini kırdığı babasından da yüz bulamayan, henüz bebek denecek kadar küçücük kızıyla soğuk, çamurlu Petersburg sokaklarnda dilenmiş, aylarca rutubetli bodrumda can çekişerek ancak gözlerini dünyaya kapadıktan sonra babasi tarafindan bağışlanabilmiş bir kadının hikâyesi...
Kötü kalpli olmadığı halde harcanmış bir adamdı. Ruslarda böylelerine sık sık rastlanır. Çoğu yetenekli, dirayetli ama, içlerin karmakarışık insanlardır.
Hep iyiden önce kötüyü görmek huyumdur. Katı yürekli kişilere has kötü bir özellik.