“Hiç bitmeyecek yarım yamalak yaşantıların özlemi var içimde.”
Sayfa 684Kitabı okudu
“Bütün düşüncelerimi emip bitirmekle suçluyorum sizleri. Bütün hayallerimi sömürdünüz, gene de doymadınız. Büyük ve güzel şeyler yaratmama yardımcı olmadınız. Büyük bir sağırlıkla, kahredici bir dilsizlikle sustunuz güzelliklere. Geri istiyorum hapsettiğiniz duygularımı, düşüncelerimi.”
Sayfa 670Kitabı okudu
“Ölürsem, gene konuşurlar mı arkamdan?”
Okur Takip Önerileri
“Belki de hayattan bıkmaktan korkuyorum.”
“Eskiden güneşin doğuşu ile korkularım dağılırdı. Şimdi her sabah korkularla uyanıyorum.”
“Ne işim var bu dünyada benim?”
Sayfa 626Kitabı okudu
“Derimin altındaki karışıklığı bilmeden yargılıyorsunuz beni.”
Sayfa 625Kitabı okudu
“Ne istediğimi bilmiyorum artık sayın insanlar! Beni affedin!”
Sayfa 621Kitabı okudu
“Beni kötü yetiştirdiler. Annem de, babam da bana gerekli eğitimi vermediler. Yaşamak için demek istiyorum. Bana yaşamasını öğretmediler. Daha doğrusu, bana her şeyin öğrenilerek yaşanacağını öğrettiler. Yaşanırken öğrenileceğini öğretmediler. Bende kolayca razı oldum bana öğretilen bu yanlışlara. İnsan, kendi bulurmuş doğru yolu. Ben bulamazdım. Bana, başkalarına gösterdikleri basmakalıp yolları öğrettiler. Başka türlü bir itinayla tutmalıydılar beni. Daha fazla değil, farklı. Normal bir insan olmaya zorladılar, bana boş yere vakit kaybettirdiler. Olmayınca da anormal dediler. Bende kendimi anlamadım: bütün hayatım boyunca normal bir adam olmaya çalıştım.”
“Düşünmek bile beni yoruyor. Galiba ölmeliyim ben.”
“Neden bana yaşamayı öğretmediler? Neden bana, bizden bu kadar, gerisini sen bulup çıkaracaksın dedikleri zaman isyan etmedim? Hayata atılmak gibi bir çılgınlığı nasıl yaptım? İnsanların dünyasına atılmayı nasıl göze aldım?”
Sayfa 607Kitabı okudu
“Çok konuşmaktan da korkuyordum. Sanki konuşursam, içimde azalan yaşama gücü büsbütün bırakıp gidecekti beni. Konuşmadan, düşünmeden, hareket etmeden durmakla koruyabilirdim gücümü ancak.”
“Ne bileyim? Aptallıklar içindeyim.”
“Aptalca duygulanmaktan korktuğum için çevremi akılla doldurmuşum.”
Sayfa 599Kitabı okudu
“Bir silgi gibi tükendim ben. Başkalarının yaptıklarını silmeye çalıştım: mürekkeple yazmışlar oysa. Ben, kurşun kalem silgisiydim. Azaldığımla kaldım.”
Sayfa 598Kitabı okudu
“Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.”
Sayfa 594Kitabı okudu