İnsanlar gerçekten çok garip.
Dolaştıkları yerleri hiç tanımadıkları insanlara gösterme gereksinimi duyuyor.
Hiç tanımadığı insanlara bulunduğu konumu bildirme gereksinimi duyuyor.
Yemeği soğuyuncaya kadar fotoğrafını çekip birilerine göstermeyi zorunluluk olarak görüyor.
Ve bunların karşılığında birkaç hayali puan alıyor.
Bunlar sevgi değil, bunlar huzur değil.
Yaptıkları şeyler şizofren bir hastanın sergilediği hal ve hareketlerden farksız.
Ne olmak istediğim yerdeyim
Ne de yaşamak istediğim hayatı yaşıyorum.
Bazen her şeyden kaçmak çözüm olabilecek gibi geliyor.
Sayfa 28Kitabı okudu
O gün beni sırtımdan bıçaklasan,
Belki ölmez,
Sağ kalırdım.
Ancak,
Sen beni,
Söylediklerinle öldürdün
Eyvallah, alıştım.
Ancak alışmış olmam,
Üzülmediğim anlamına gelmez.
Sayfa 19 - Dokuz YayıncılıkKitabı okudu
''Seni artık sevmiyorum'' dedi. Lügatimde öyle bir küfür yoktu ama ağırıma gitti.
Her seferinde seni affediyor olmam, seni bir dahaki sefere affedeceğim anlamına mı geliyor?
Sayfa 37 - Dokuz YayıncılıkKitabı okudu
...
İşte görüyorsun,
Kıran sen olunca,
Kırılmayı bile seviyorum.
Sayfa 23 - Dokuz YayıncılıkKitabı okudu
''Seni artık sevmiyorum'' dedi. Lügatimde öyle bir küfür yoktu ama ağırıma gitti.
Yaşamaktan daha acı bir intihar yöntemi mi var?
Sayfa 76 - Dokuz YayıncılıkKitabı okudu
Hatırlatma mahiyetinde özgürlüğü tanımlayacak olursam; herhangi bir koşulla sınırlanmaya, zorlamaya, kısıtlamaya bağlı olmaksızın düşünme ve davranma durumudur. Ancak benim için özgürlüğün tanımı; ölüme yakın olmaktır.
Çünkü hiçbir insan ölüme yakın olmadan tam anlamıyla özgür olamaz. Ölüm ne kadar yakınsa o kadar özgür olabilir bir birey.
Sayfa 61 - Dokuz YayıncılıkKitabı okudu