BİR ŞİİR, BİR HİKAYE ( üvercinka)
Cemal Süreya’nın ilk aşkıdır Seniha. Orta ikide sınıfın en güzel kızı Seniha ya aşık olur, derslerde onun kızıl saçlarından gözlerini alamaz. Ve bir gün tahtaya Kızıl Mısralar diye bir şiir yazar Süreya: “Seni sevdiğim anda her şeyim kızıl oldu, Masmavi defterime kızıl satırlar doldu…”
Bütün okul öğrenir Süreya’nın aşkını artık. Yaşça büyük
YAŞANMIŞ HİKAYELERDEN - HUZUR EVİNDEN MEKTUP
" 5 senedir huzur evinde yaşayan bir annemizin kaleminden duygusal bir ibretlik mektup,hikaye..
Buz gibi odalarla dolu kocaman binalar diktiler ülkeme. İçine ömürlerinin son demlerinde olan anneleri, babaları doldurdular. Adına huzur evi dediler. Oysa huzur hiç uğramadı oraya. Eskiden yaşlılarımızı kapatmazdık başka yerlere. Onların yüzü suyu
BİR DAKİKA
Kapına yine sırılsıklam geldim bugün
Geç kalmıştım yokluğuna çeyrek kala yetiştim
Elimde en sevdiğin nergizler
Ama hep o elimde vedanı hatırlatıyor bana
Beynim dönüyor şuan kapıyı açsalar ya...
Bugün sana yine defalarca şiirler yazdım yazdım attım
Kötü olmasından değil
Bakma cüsseme ağlamaktan yarı yarıya dökemedim satırları
Birde derler ki ben duygusuzmuşum
Canımı canıma kattım ki istediğin gibi yetiştirdim nergizleri
Ben üstümdeki paçavrayla hâlâ hiç bir şeyi kabul etmeyip
Yok daha fazla dayanamam...
Vadem bu kadarsa yine en sevdiğin kitabın satır başında
Şu zalim felekle yine gelirim yanına
Benden seni hep acılar aldı bugün de böyle olsun...
AYKUT BARIŞ ÇELİK
Sonra sen geldin.
Mevsimlerin dörtten fazla olduğunu öğrendim.
Günleri saymayı öğrendim, ellerini tutmak için.
Şarkılara takılı kalmayı, insanlara dikkat etmeyip,
İlk önce seni,
sonra seni,
en son olarakta yine seni düşünmeyi öğrendim.
Bakışlarının fotoğrafını çekmeyi,
sonra o fotoğrafı içime asmayı öğrendim.
Sonra sen geldin.
Gelmenin bir insan için ne demek olduğunu da öğrendim.
sonra seni düşünerek yazdığım yazılarımda,
benimle konuştuğunu duydum.
Bir şehrin bir insan tarafından ne kadar güzelleşebileceğini senin yanında öğrendim.
Şu an yanımda değilsin ama,
seni beklemenin heyecan verici olduğunu hissettim.
ondan sonra dünyanın yarısının,
yanaklarına sığdığını gördüm sen gülünce.
Masada unuttuğun bir hırkayı ne kadar önemsediğimi hatırlar oldum, sana sarıldım diye.
onun üstünde kokun olduğunu hatırlayınca,
senin için dünyanın en hızlı adımlarını attığımı da öğrendim. Seni ne kadar sevdiğimi.
Sonra sen geldin işte.
Geçmişte yaşadığım herşeyi unutmak istediğimi fark ettim.
Sonra sen geldin.
Mevsimlerin dörtten fazla olduğunu öğrendim.
Günleri saymayı öğrendim, ellerini tutmak için.
Şarkılara takılı kalmayı, insanlara dikkat etmeyip,
kendi kalemim
Garip bir yalnızlık bu hale, Bu yüzden şiirlerle paylaşmaya çalışıyorum
zihnimde okunan şiirler var satır satır akıp giden şiirler çok beğeniyorum hale,
Herkes duysun istiyorum Ama şiire kendimi Öyle kaptırıyorum ki
yazmayı unutuyorum yani o çok sevdiğim satırları unutuyorum hale,
Unutmak insana verilmiş en büyük nimet derler
ama ben