Ben bu kadını neden bu kadar çok seviyorum diye sordu kendine kendine; verebileceği bir cevap yoktu, kelimelere sığmıyordu sessizliği.
Aslında bir sürü şey geldi aklına; bir çoğu küçük diline ve kalbine takılıp düştü; diğer cevapları da yeterli bulmadı çünkü bu kadar basit olamazdı onu sevmek. Onun gözbebeklerinde güzel insanların yaşadığı bir galaksi vardı diye içinden geçirirken üzüntüsü yerini aptal bir gülümsemeye bıraktı.
En çok kirpiklerini seviyordu imkanı olsa, insanların çiçek yıllandırdığı gibi kitaplarda; kirpiklerini yıllandırır ona hediye ederdi.
Nihayetinde bunun mânasını bilebilecek insan sayısı çok azdı. Sana senden daha güzel bir hediye bulamadım acizliğimi mazur gör işte kirpiklerin dünyada bir eşi daha olmayan o sevilesi kirpikler...