Yazmak, belki de intiharın en sevilesi, en tahammül edilesi yoluydu!
(Elif Durdu)
Arz,talep ve diğerleri
Koşmayı o kadar çok istersin ki, koşmaya başlasan duramayacağını sanırsın. Ben de konuşmak istiyordum, konuşmaya bir başlasam duramayacağımı düşünüyordum. Hayatın, bütün olan bitenin anlamını… Konuşursam, paylaşabilecektim ama bu ekmeğini bölüşmeye pek benzemiyor. Çünkü bazı şeyle sadece burada anlamlı, kafamda…
Şimdi deliler gibi konuşmak
Sevmek öğrenilebilen bir şey midir?
"Burası en çok kendini sevenlerin kötü gözle karşılandığı bir yer. İnsanlardan kendilerini sevmemelerini ve hep fedakarlık yapmalarını bekliyorlar." dedi göğe doğru bakıp ne kadar mutsuz olduğunu hatırladı.
"Bencil olmaktan mı bahsediyorsun?"
"Hayır. İşte sende onlar gibi düşünüyorsun. Bu bencil olmak değil bu kendini değerli kılmak belki de diğerlerinden kendini daha değerli kılmak... insanlar kendilerinden daha iyi olan ve bunun farkında olanlara tahammül edemedikleri için buna kötü diyorlar ama onlar değil ben bencil ve kötü oluyorum. En azından ben ne olduğumun farkındayım..."
Düşünceli düşünceli gözüne baktı kadının, onu seviyordu onunda kendisini sevmesini istiyordu. "İnsanlardan bu kadar nefret ederken kendi insanlığının farkında olup kendini nasıl seviyorsun?"
"Kendimi sevdiğimi kim söyledi?"
"Sevmiyor musun?"
"Bilmiyorum.. bazen seviyorum ama ekseriyetle sevmek istemiyorum."
"Anlamıyorum. Nasıl insanların kendilerini sevmeleri gerektiğini savunurken kendini sevmezsin."
"Gerçekten de anlamıyorsun. İnsanlar eğer birini en çok sevmeliyse neden kendi hariç bir başkası olmak zorunda? İnsanlık sevilesi değil fakat sevmek gibi boktan bir hisse sahipler. Bu boktan hissi en çok kendi üzerlerinde hissetmeleri neden bu kadar kötü karşılanıyor?"
Nasıl sevmenin boktan bir his olduğunu düşünebilir diye kızdı bir an kadına. Bu kadına sevmenin ne demek olduğunu öğretmeliydi.
FERAH ve yine bir 15 Şubat günü :)
Henüz burada yaşadığım ülkede hâlâ 14 şubat olsa da Türkiyede 15 Şubat'ın ilk dakikaları yaşanmakta... 15 Şubat'ın ne gibi bir özel yanı olabilir ki diyenleriniz olacaktır, bir çok kişi için diğer günlerden farksız sıradan bir gün, fakat bazılarımız için aynı şey söylenemez.
Bir insan düşünün hayatınıza ansızın kitaplar sayesinde giriyor ve
Bu Kalp Bu Bedene Nasıl Sığar?
Sevmek ne’ydi? Sevmek... İnsanın kendinden daha fazla verip karşı tarafın kalbini tamamlamaktı, emin olmaktı. Şüpheye kapılmamak, her ne olursa olsun onun için feda edebileceğin duygularının ve kalbinin olmasıydı. Peki sevilmek? Sevilmek... Kendinden daha fazla verip, sevip bunun karşılığını almaktı, emin olamamaktı. “Acaba beni de seviyor mu?” diye düşünüp şüpheye kapılmaktı, bir türlü kalbinin çıkı- şını bulamamaktı. Ya âşık olmak? Âşık olmak... Ondan vazgeçemediğin, hayallerine onu da dâhil ettiğin, nereye gidersen – o gelmese de sevgisini – kalbini en koru- naklı yerinde koruyup da yanında götürdüğün ve “O eşittir ben” diyebildiğin kadar sevebildiğin zamandaki kalbinin hissettiği en gerçekçi, en sevilesi ve en güzel duyguydu...
Erkan Kök