Kitap başlangıçtan itibaren insana sırasıyla doğum, yaşam ve ölümü anlatıyordu. Hüdayi, Üftade'yi bulana dek yaşayan bir ölüydü. Bolluk, zevk, şan, şöhret içinde doğamamış bir bedene sahipti. Üftade'yi tanıdığı an doğdu, onun izinden gidince yaşadı, nefsiyle beraber öldü. Hüdayi için ölüm bir başlangıç oldu. Sevgiliye kavuşmak, dünya dertlerinden ve en önemlisi nefsiyle olan savaşının son bulması oldu. Fatih Duman nefsin nasıl bir olgu olduğunu bizlere anlatmamış, adeta hatırlatmıştır. Kitapta duygular, olay örgüsü güzel olsa da betimleme kısmı zayıf gelmiştir.
