I amar prestar aen…
Han mathon ne nen…
Han mathon ne chae…
A han noston ned’wilith…
(Dünya değişiyor… Bunu suda hissediyorum… Bunu karada hissediyorum… Havada koklayabiliyorum…)
keşke biraz tanıyabilseydim kendimi. nasıl olduğunu bilmiyorum ama bütün cevapların benimle bir ilgisi olduğunu hissediyorum. hayır soruları ben sorduğum için değil; sanki kendimi tanıyabilsem bir şekilde hayatı da anlayabilecekmişim gibi geliyor bana. Felsefe taşının, sonsuzluk iksirinin ve hatta her şeyin teorisinin incecik ipliklerden örülmüş bir nakış gibi varlığımın eski ve yıpranmış kumaşına dikili olduğunu seziyorum.
Okur Takip Önerileri
