Ne olurdu kokunun da fotoğrafı olsaydı.
Sesin fotoğrafı, boşluğun fotoğrafı.
Parmak uçlarındaki karıncanın,
Ruhtaki üşümenin fotoğrafı...
Ölüm kimseyi bu kadar yalnız bırakmazdı.
”Ben onu zaten hiç anlayamadım. Sözlerine değil hayatımdaki yerine göre değerlendirmeliydim. Onu yapayalnız bıraktım. Yaptığı kaprisin bana olan sevgisinden kaynaklandığını düşünemedim. Çiçeklerin günü gününü tutmaz.”