Ercan Özdemir
@ercandiyin
Bazen bir sorunu olduğu noktada bırakıvermek bile epey mesafe katettirir...
İstanbul
Kastamonu, 20 Eylül 1990
430 okur puanı
Haziran 2019 tarihinde katıldı
Nazik bir hatırlatma:
"Seni aşk incitmedi.
Aşk nedir bilmeyenler incitti.
İnsan acıtır, sevgi iyileştirir."
“Doğru bir yol illaki var, ama özensizliğimiz ve ahmaklığımızdan dolayı yanlış yolu tercih etmeye pek yatkın oluyoruz..”
Ateş.
Dönüştürür beni.
Yanarak mı, yoksa aydınlatarak mı olduğu bana kalmış.
Belki ikisi de aynı anda oluyordur.
Okur Takip Önerileri
Kendime bir karanlık hediye etmiştim.
Işığı bulmak için.
En güzel bulmacamdı.
Sayfa 22
Ama biliyoruz ki bütün acılar geçer. Bütün yangınlar bir gün mutlaka söner
Sevilmekten başka isteği olmayanlar,
Sevgisizlikle imtihan ediliyor bu dünyada.
‘Yalnızlık zor, bul birini.’ dedi kendisiyle çelişerek.
Hafifçe gülümseyerek ruhuma diktiğim seni, bir iplik ile biraz daha sağlamlaştırdım.
Sayfa 62
Derdimin dermanı olacağını bilsem, kalbimin,aklımın yükünü ona boşaltırdım "Nasılsın" sorusu çoğu zaman hiç yerini bulmuyor. Aklımdan geçen kamyonlar dolusu keder yüklü cevap, ağzımdan çıkan ise kuru bir iyiyim oldu..
Bir kararın eşiğindeydim,
Bir adım ötesi yalnızlıktı.
Ama ipinden kurtulup özgürlüğe koşan atlar gibi her şeyin hayırlısı deyip çıkıp gittim oradan.
Son bakışımda biraz hüzün çokça huzur vardı ..
Ben bir kalbi hiç kırmamış incitmemiş olmayı dilerdim. Hiç kimsede açılmış bir yaram olmasın isterdim. Kendi yaralarımı sararken başkalarında açtığım tüm yaralar kalbimde ağır yük şimdi
Telefondaki bir ses insanın bir ömrünü doldursa mı sevgiydi gerçekten, yoksa yeni sesler duymaya hiç yetmeyecek ömürlerin arayışları mı?
Unuttuk, acep neydi sevgi? Bir yetimin başını okşarken dimağımıza yerleşen tat mıydı o?
"Aşk alnımızdaki ateş gibidir,
elimizde olmadan çıkar,
elimizde olmadan düşer."
İnsanın kalbi, yalnızca doğru
yere hafifçe vurduğunuzda
yumuşarmış.
