Tolgası ışıldayan Hektor can verirken dedi ki:
"Senin ne olduğun yüzünden belli,
demirden bir yürek var göğsünde.
Ama uyanık ol, uğramayasın tanrı lanetine,
yiğit de olsan, Paris'le Apollon o gün seni,
öldürecekler Batı kapılarının önünde."
Söyler söylemez Hektor bu sözleri,
her şeye son veren ölüm kapladı bedenini.
Uçtu canı gövdesinden, yollandı Hades'e,
gücünden, gençliğinden koptu kaderine ağlaya ağlaya.
Hektor ölmüştü bile, Akhilleus söylerken şu sözleri:
"Sen öl, ben de boyun eğerim kaderime,
ömrüme son verince Zeus'la öbür ölümsüzler."
Böyle dedi, tunç kargıyı ölünün gövdesinden çıkardı,
bıraktı onu bir köşeye,
sonra da omuzlarından soydu kanlı silahları.
Akhaoğulları koşuşup geldiler,
şaşırdılar Hektor'un güzelliğine, boyuna bosuna.
Kim gelirse gitmiyordu vurmadan ona,
her biri şöyle diyordu bakıp yanındakine:
"Bu daha yumuşak değil mi, şuna bak,
gemileri yakan Hektor nerde, bu nerde?"