Para amaç için başvurulması gereken bir araçtır. Asıl sorun bunun bir amaç olduğunun düşünülmesidir. Mutluluk ilişkidir, batıl insanlar paranın ilişkiler için gerekli olduğunu düşünürler. Ama aslında ilişkiler için gerekli olan şey güvendir." İsviçre'de de aynı şeyi duymuştum. Güven mutluluğun ön
koşuluydu. Hükümetine, kurumlarına ve komşularına duyduğun güven.
Sayfa 118 - Koridor yayıncılıkKitabı okudu
Eski bir başbakan olan Sangay Ngedup birçok Bhutanlı tarafından paylaşılan bir endişesini İngiliz gazetesi The Guardian'a aktarmıştı: "Yakın bir zaman öncesine kadar bir böcek bile öldürmezdik ama şimdi televizyonda birbirinin kafasını parçalayan insanlar izliyoruz."
Sayfa 79 - Koridor yayıncılıkKitabı okudu
Temiz tuvaletler. Dieter gibi Andreas da bu tuvaletlerin hayranıydı. "En küçük tren istasyonunun bile tuvaletleri temizdir," dedi gururla
Sayfa 66 - Koridor yayıncılıkKitabı okudu
İsviçreli bir ekonomist olan Bruno Frey de İsviçre'de bulunan yirmi altı kantonda demokrasiyle mutluluk arasındaki ilişkiyi incelemişti. Daha fazla halk oylamasına sahip ve daha demokratik olan kantonların en mutlu kantonlar olduğunu ortaya çıkardı. Bu kantonlarda yaşayan yabancılar bile, oy kullanamamalarına rağmen daha mutlulardı. (ancak oy verenler kadar büyük bir mutluluk patlamasına sahip değillerdi!
Sayfa 63 - Koridor yayıncılıkKitabı okudu
Yine de Kanadalı mutluluk araştırmacısı John Helliwell'e göre bazı ülkelerin diğerlerine göre daha fazla mutlu olmalarını açıklayan en önemli neden hükümetin kalitesiydi.
Sayfa 63 - Koridor yayıncılıkKitabı okudu
İsviçre'deki kamu trenleri güven esasıyla çalışıyordu ama tabii gizli birtakım bekçiler de görevlendirilmişti.
Böylelikle biletsiz seyahat edenleri tespit edebiliyorlardı. Güven ama teyit et. Küçük trenim de aynı ilkeyle çalışıyordu. Orta yaşlı bir adam sorgulanmaktaydı. Birtakım açıklamalar yapmaya çalıştığı ortadaydı. Korkudan değil ama utançtan kül rengine bürünmüştü. Beleş seyahat etmenin en ağır cezası para değil; kamu utancıydı
Sayfa 60 - Koridor yayıncılıkKitabı okudu