Cinsel olarak daha az aktif olan erkeklerde prognoz daha olumludur. Cinsel davranışın alışkanlık yaratan doğası düşünülürse, danışan homoseksüel olarak ne kadar aktifse tedavinin seyri de o denli zor olur.
Sağlıklı bir erkeklik ve dişiliğin pek de taktire şayan bir şey olmadığı kültürümüzde, bugün, adrojenlik herhangi bir sorgulamayla karşılaşmamaktır.
Homoseksüelin ergenlik döneminde yaşadığı depresyon, yalnızlık,
düşük benlik saygısı, madde ve alkol bağımlılığı da genellikle sosyal ya da içselleştirilmiş homofobiye dayandırılır.
Samimi bir ilişkide birbirlerine bağlanan her çift, bazı şeylerden fregat ederek kendiini partnerine teslim etmenin güç güçlüğünü yaşarken, prodaksal bir şekilde bir yandan da sammimi sınırlarını çizmek durumundadır.
psikodimanik açıdan, idrar boşaltmak; girişken olma kendini ortaya koyabilmenin bir biçimi yani sembolik anlamda diğer erkeklerin önünde rahat edilebilmek olarak görülür.
Pre-homoseksüel (homoseksüel öncesi) erkek çocuk, babayla erken dönemli ilişkilerinde sevgi, onaylanma ve özdeşim kurma ihtiyaçları karşılanmadığı için, yoğun bir şekilde acı veren bir yoksunluk duygusu yaşar.