BEN SİZİ TANRİNİN GUN İSİGİ GİBİ SEVDİM
Yukaridaki cumle sevginin yalitilmis saf sevginin bir disa vurulmus halidir, uzerinde dusunulmesi gereken fakat tek dogru yaniti olmayan hayatimizi sorgulamaya surukleyen bir dizi dusunceye ve sorulara neden olmaktadir.
İnsan bu kadar cok sevebilir mi ?
İnsan bu kadar saf sevebilir mi ?
Yoksullugun egemen oldugu aslinda bu soruyu gunumuze uyarlarsak zengin olmayan insanlarin birbirine duydugu sevgide bu kadar saf duygularla kalinabilir mi ?
Gunumuz dunyasinin artik paranin her kosulu saglayabilecegi dusuncesi son yillarda iyice yer edinmis durumda,
Acizligin vucut bulmus hali vakar devuskin, acizlik icinde sevdigine karsi deger duygusunun hat safhada verildiginin bir formudur bu karakter,
İlk sevgilerin baltalanmis halinin bir onceki versiyonudur gunumuzde olan bu duygular.
Dostoyevskinin mukemmel bir dis goruye sahip olmasinin haricinde, baglamin ve insanlarin dusuncelerinin hic degismemis olmasi aslinda sadece teknolojinin gelismesi insanin yine insan olarak butun baglamlarda bu durumlarda ayni kararlarin almasi, 150 seneden fazla bir yil gecen romana karsi neredeyse ayni manzaralarin olmasi....
Sadece benim dikkatimi cekmesi imkansiz olan makar devuskinin kendi sevgisinin turu hakkinda bilgi vermesi ve sanki bu bilgiyi aldiktan sonra varvaranin mektubundaki uslubu bir nebzede olsa degistirmesi.
Endiselenen bir erkek , bu hislerini kanitlar niteliginde eylemlerinin olmasi ve cok dikkatimi ceken bir sozu varvaranin kalbiniz cok hassas ve benim dusunmedigim seyleri bile dusunup endiselenmeniz demesi ve bununda gerekliligini sorgulamasi.
Buraya kadar gelebildiyseniz tesekkur ederim, begendiyseniz eger benimde bilebilmem adina bunu ifade etmeniz beni mutlu eder,
