Gülün çevresi har m’ola
Çektiğim ah ü zar m’ola
Acep bizi anar m’ola
Ol kaşları keman şimdi
Arasam yari bulurdum
Yoluna kurban olurdum
Bir gün görmesem ölürdüm
Gör neyledi zaman şimdi
-Erzurumlu Emrah
Cânâ bizim esrârımız imlâlara sığmaz Yazılsa da binde biri inşâlara sığmaz
Erzurumlu Emrah efendi
"Toplumcu şiir sadece acıların, yoksullukların, mutsuzlukların şiiri olarak da düşünülemez. Halkımız Pir Sultan Abdal'ın yanına Karacaoğlan'ı, Dadaloğlu'nun yanına Erzurumlu Emrah'ı koyabilmiştir. Yanık havalardan sonra oyun havalarına geçmek halk türkücülüğümüzde bir gelenektir. Doğru olan da budur. Doğada sevinçle hüzün, umutla umutsuzluk, ölümle dirim bir aradadır çünkü. Önemli olan, sevinci, umudu, dirimi haklı çıkarmak için girişilen çabadır."
Sayfa 49 - Adam YayıncılıkKitabı okudu
Bülbül olmuş gülistânı beklerim
Geçti cahil ömrüm gül’izar deyu
Dinleyelim dağ başında figanı
Görelim ne demiş o Leyla Leyla
İkimizde oturalım diz dize
Birde hu çekelim hu Leyla Leyla
Felek çakmagını üstüme çaktı
Beni bir onulmaz derde bıraktı
Vucudun şehrini odlara yaktı
Yandım ateşine su Leyla Leyla
Felek kemendini eyledi çengel
Yare varam diyom koymuyor engel
Ölürsem sevdiğim üstüme sen gel
Çeşmin yaşı ile yu Leyla Leyla.
Erzurumlu Emrah.
"bu bağı âlemi geçirme böyle
bir körpe goncasız taze fidansız
hele ben görmedim, gördüğün söyle
var mıdır bir âşık didesi kansız?"
Erzurumlu Emrah