Evvelden gül gibi olurdum handan
Şimdi bülbül gibi kalmışım giryan
Ya nice ağlayıp etmeyim efgan
Yarim sadakatli yar idi gitti
Gözlerim yarin muvafık ismi
Hüsnüne düşmüştür mutabık ismi
Ne zaman okunsa bir aşık ismi
Derler ki Emrah var idi gitti
bir imrahi görse eğer ol sinemin dağını
ötüşür şeyda bülbüller görse hüsnün bağını
yüz yaşında ruhban görse gerdanının ağını
incili suya bırakır vaz gelir hacdan geçer
Erzurumlu Emrah
bknz:
Bahçelerde nar ağacı
Kimi tatlı kimi acı
Gönüldeki derdin ilacı
Ya bulunur ya bulunmaz
Emrah der ki düştüm dile
Bülbül figan eder güle
Güzel sevmek bir sarp kale
Ya alınır ya alınmaz...