Dünya kötüye kesmiş, insanlara güvenilmiyor. Kime canım desen canın çıksın diyor…
Küfürün adını günah koymuşlar. Sövmeden insan rahatlayabiliyor mu ki?
Bozuldu ağa bozuldu, dünya kökünden bozuldu. Üstüne bastığım toprak ayaklarımın altından kayıyor sanki. Bugün dünü arıyoruz, yarın da bugünü arayacağımızdan şüphen olmasın.
Ben diyorum bayram haftası, o diyor mangal tahtası.
Bu dünya, bu haksız dünya niye bozuluyor günden güne? Belli bir şey, eski hatıralar, eski saygılar unutuldu da ondan.
İstediğin kadar büyük ol, geldiğin yer toprak, gideceğin yer gene toprak.
İnsan olan bir insan zihnine şöyle bir vurur, der ki, benim aslım ne? Hiç. Anam soğan, babam sarmısak.
Bozuldu ağa bozuldu, dünya kökünden bozuldu. Üstüne bastığım toprak ayaklarımın altından kayıyor sanki. Bugün dünü arıyoruz, yarın da bugünü arayacağımızdan şüphen olmasın.
O da haklı, ben de haklıyım, sen de haklısın. Hepimiz haklıyız. Peki evlat, haksız olan kim?
Bugün dünü arıyoruz, yarın da bugünü arayacağımızdan şüphen olmasın.
Bence asıl ölmek, istenilmeyen bir dünyada yaşamaktır, her yirmi dört saatte yirmi dört kere ölerek.
Yalnızlık Allah’a mahsus. Yalnızlıktan korkuyorum.
Sayfa 110Kitabı okudu
Bence asıl ölmek, istenilmeyen bir dünyada yaşamaktır. Her yirmi dört saatte yirmi dört kere ölerek...