Eskisi Kadar Özlemiyorum Seni
Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor..
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum..Biraz kırgın..Biraz da kirletti sensizlik beni!Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama“İyiyimler” yamaladım dilime.
Eskisi kadar özlemiyorum seni,
Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlar da...
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor...
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum...
Biraz da kirletti sensizlik beni!
Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
"İyiyim"ler yamaladım dilime.
Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni...
Gel diye beklemiyorum artık,
Hatta istemiyorum gelmeni...
Benim derdim yeter bana banane!
Alıştım mı yokluğuna?
Tedirginim aslında,
Biraz kırgın...
Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
Ara sıra geliyorsun aklıma, banane diyorum
Vaz mı geçiyorum varlığından?
Ya başkasını seversem?
İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem..
ÖZDEMİR ASAF
Eskisi kadar özlemiyorum seni.
Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda. Adının geçtiği cümlelerde gözlerim dolmuyor. Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum, biraz kırgın.
Biraz da kirletti sensizlik beni.
Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim.
Ama “iyiyimler” yamaladım dilime.
Tedirginim aslında.
Seni unutuyor olmak, hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni.
“Gel” diye beklemiyorum artık.
Hatta istemiyorum gelmeni.
Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
Ara sıra geliyorsun aklıma “bana ne” diyorum, “benim derdim yeter bana, bana ne!”
Alıştım mı yokluğuna?
Vazmı geçiyorum varlığından?
Tedirginim aslında! Ya başkasını seversem?
İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem.
Eskisi Kadar Özlemiyorum Seni
Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor..
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum..
Biraz kırgın..
Biraz da kirletti sensizlik beni!
Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
“İyiyimler” yamaladım dilime...
Kaç defa dinledim bilmiyorum. İlk dinlediğimde bu şiiri bilirim, ne kadar etkileye bilir ki beni dedim. Şiirin yarısına gelmemiştim daha. Yok. Farklı bir şey vardı. Kalbim çarpmaya başladı, gözlerimden yaşlar mı akıyordu? Bir isyan mı vardı içimde? Duyduğum seste bir isyan olsun istedim. Bir isyan koparsın ki, ben de rahatlayayım. Şiir bitti. Başa sardım. Niye bu kadar sarstı bu şiiri bu sesten, bu yorumdan dinlemek beni? Hep kendim okurdum ama hep bir isyanla okurdum. Şimdi o isyanı duyamamak, çaresizliği hissetmek, ruhumu yaraladı gibi. Özdemir Asaf "Eskisi kadar özlemiyorum seni" derken ne kadar da özlemişti oysa. Bu şiir benim için bir vazgeçiş olmadı hiç bir zaman. İsyandı, ironiydi benim için. Sonsuza kadar seveceğine dair verdiği yemindi sanki. Şimdi böyle duyunca inandığım şeyler yıkıldı. Yoksa, yoksa vaz mı geçiyorum varlığından?
Şiirin mükemmelliğini anlatmama gerek yok sanırım. Seslendirme de ruhumu, kendi içimde bir savaşa soktuğuna göre, olağanüstü bir şey bu. Teşekkür ederim.
youtu.be/4OowLdHQEQs
Mahir Amca