Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.24
Esra DOĞRU
Esra DOĞRU
@esodgru
Okuyorum, yazıyorum, izliyorum, yaşıyorum
Türkçe Öğretmeni
Lisans
2 September 1994
111 reader point
Joined on February 2018
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Ahh Charlie !
Kitabı okuyup bitiriyorsunuz ama boğazınızdaki o düğüm bitmiyor, gitmiyor ve sanırım hiç gitmeyecek de. Her sayfasında küçük Charlie ve çocukluğunuzla yüzleşmeler, öyle olsaydı böyle olur muydu gibi olasılıklar bırakmıyor peşinizi. Algernon’u baş karakterin adı sanmamla başlayan okuma serüvenim, bir farenin mezarına çiçek koymaya gidecek kadar hüzünlü bitti. Charlie’yi babası nasıl tanımaz, bir anne çocuğundan nasıl bu kadar ayrı kalabilir? Zeka ile kalp doğru orantılı mıdır? Ne kadar zekiysek o kadar mı insanız, o kadar mı umursanırız? Zihnimi kurcalayıp duruyor bu sorular saatlerdir. Travmalarımla yüzleşiyorum. Normalin kime göre normal anormalin kime göre anormal olduğunu sorguluyorum. Belki de tırnağımızın ucu bile olamayacak insanların yargılarıyla mahvediyoruz hayatımızı, sevilmek uğruna yaşıyoruz çoğu zaman. Ama bu kitabı okurken bir Charlie giriyor hayatınıza ve “Olduğun gibi yaşa diyor, sadece gülümse! Çünkü bilmek çok da iyi gelmez yüreklere.”
Charlie sadece bir denek değildir, o kendi deyimiyle insanlığa en büyük iyiliği yapan bir aptaldır. Hatta bence aptal olan o değil çevresindekilerdir. Ohh iyi ki de yazdım da hafifledi yükü yüreğimin ! İyi ki hayatıma dokundun Charlie’cim hayatıma bıraktığın iz hep yüreğimi sızlatacak.
Kitabın ismi bir mıknatıs gibidir okuyucuyu çeken; aynı mı yoksa zıt kutuplarda mı olduğunuzu yola düşünce anlarsınız. “Ebter” Kevser suresinin bir kelimesi “soyu kesik” demek, bir vazo ve kendi hikayesinde figüran olan biri; Murat Cemal. Bu gizemli başlangıcı bir aşığın terk edilişi sanıyor insan en başta ve kalbini Murat Cemal’in kalbinin
Kitabı bitirip kapağını kapattığınız an düşünmeye başlıyorsunuz; sinek ısırıklarının asıl müellifi Cemil mi yoksa Barış Bıçakçı mı diye. Çünkü okuduklarınız bir sinek ısırığı kadar doğal, sıradan ve samimi yani gerçek. “Dünya bir toz bulutuydu “ dan başlayıp Füruğ’dan Oktay Rifat’a uzanan bir yolculuğa çıkıyorsunuz bu kitap ile birlikte. Cemil’in editör ile konuşmalarında hayallere karşı ısrar, istek ve en sonundaki vazgeçişi görüyoruz zamanla. Nazlı ile tanıştığı günlerden günümüze gidip gelişlerle Cemil’in ruhsal söküklerini toparlamaya çalışıyoruz hep birlikte ve en sonunda “dan !” diye kendi söküklerimizle yüzleşiyoruz. Cemil’in alt kattaki yaşlı teyze ile konuşmasının daha heyecanlı bir sona bağlanacağını düşündüm hep okurken ya da yasak aşk mevzusunun ortaya çıkışını falan ruhumuz hep entrika arıyor belki de her şeyde. Oysa hayat sıradandır çoğu zaman toplu konutlardaki birinci etap inşaatı kadar ya da üst katın banyosundan su sızması kadar. Bunların yanında kitap bizlere hayatımızı şölene çevirecek öneriler de sunuyor hem de edebiyat kokan. Özetle Barış Bıçakçı yine, yeni, yeniden “iyi ki” dedirtti !
Reader Follow Recommendations
Melisa Kesmez ile “Atları Bağlayın Geceyi Burada Geçireceğiz “ kitabıyla tanıştım, tesadüfen. Nasıl da ben yazmışım gibiydi dizeleri, nasıl içtendi, nasıl da yüreğinden kopan her cümlesi benim kalbime bir nakış gibi işlenmişti! Kimi dizelerinin verdiği his, Vita kutularındaki çiçekler gibi çiçeklendirir de bırakmaz hâlâ peşimi. O yüzden yüreğime işleyeceğinden emin bir şekilde başladım “Küçük Yuvarlak Taşlar” ı okumaya. Hayata yeniden başlamaya, yüzümü geleceğe dönmeye öyle ihtiyacım vardı ki devayı bu kitapta aradım. Bazen Nergis’in dibe vuruşuydum, bazen Evren’in çaresiz sevişi ; kimi Mehmet’in şefkatli yüreği kimi de Gülsüm’ün sarıp sarmalayan hoşgörüsü. Hiçbiri günahkar olmadığı gibi hiçbiri masum da değildi, tıpkı hayat gibi. Damağımda buruk bir tat bırakıp biterken hikaye Mehmet’in hikayesindeki “Gülsüm” çıkışıyla ters köşe oluyorum, ama bitiveriyor hikaye. Keşke biraz daha uzasaydı diyorum, tadı damağımda kalıyor. Şu hayatta Evren olduğumu anladığım bir yolculuk oluyor bu okuma. Çünkü hep güzel anıları hatırlamayı seçiyorum. Bana ve tüm Evren gibilere yaralarının kanamadığı güzel günler diliyorum !
Tuzlu su her şeye iyi gelir, tabi bu kitap da öyle! İyi okumalar efendim :)
Tembel martı Murteza, Hülya, Emre ve Oktay Bey ile keyifli bir yolculuktu “Galata’nın Tembel Martısı” Sonunda “Her şey yolunda!” diyerek derin bir “Ohh!” çekerek kapattık kapağını.
“ Hayvanların yaşamına saygı” mesajını veren bu kitabı tüm çocuklar okumalı.
Yazarlığının yanında çizerliğiyle tanınan Behiç Ak; hikayenin için de bir masal, sayfaların arasında renkli çizimleriyle rengarenk bir dünya sunmuş okurlarına. Böylelikle kusursuzu yakalamış benim nazarımda.
Kıvırcık saçlı ve gözlüklü küçük kızın mahalle sakinlerini tanıttığı bölümlerden oluşuyor bu kitap. Artist Kenan, mavi eşofmanlı adam, bisikletli postacı, kuaför Semiha teyze ya da Pembe Hala ile tanıdık çıkıveriyorsunuz dizeleri okurken. “Bir çiçeği, kediyi seversen seninle konuşur” ve “ Bir tohum ek ve sula. Dünya böyle değişir” mesajlarıyla da çocuk kitabı olmanın da üstünde bir sorumluluk yükleniyor. Üstelik bu mesajları bilmiş bilmiş didaktik bir üslupla değil de sıcacık, samimi bir dille yapıyor ve kalplere dokunuyor. Nice çocuğun kalbine dokunması dileğiyle…
Kumru doğmadan iki yıl önce iki yaşında ölen kardeşinin kimliğiyle ve adıyla başlıyor hayata Kumru. Yıllar sonra “Kuş adı vermeyin kızlara uçup giderler” diyen Meryem ebenin korkusu gerçek oluyor ve Kumru evlenip gurbete, İstanbul’a gidiyor. Bir apartmanda kapıcı olan Pehlivan ve evlere temizliğe giden Kumru’nun hayatı zamanla bambaşka bir hale geliyor. Televizyonu, buzdolabını, fırını sanki Kumru kullanmıyor da onlar Kumru’yu bir kumanda ile yönetiyormuş gibi hayatına egemen oluyorlar ve masum ve güzel köylü kızı sıcaklığıyla sevdiğimiz Kumru başka bir insana dönüşüyor. Öyle ki kitabın sonlarına doğru Kumru’dan soğuduğumu, ona kızdığımı öyle derinden hissettim ki sanki okuduğum bir polisiye romandı ve Kumru da katildi.
Tahsin Yücel’den okuduğum ilk kitap olan “Kumru ile Kumru” eminim ki son olarak kalmayacak. Dili kullanışı, kelimeleri gibi detaylar okurken “Keşke herkes böyle yazsa da Türkçe kelimelere yabancılaşmasak!” dedirtti hep bana. Herkes dili Tahsin Yücel gibi kullansa ama kimse Kumru gibi eşyaya tutkun olmasa keşke!
Tutunamayanlar’ı yarım bırakmış biri olarak Oğuz Atay’ın dünyasına girmek için bu sefer “Korkuyu Beklerken” yolunu seçtim. Bu büyülü dünya beni okudukça içine çekti. Düştüm, kalktım, çok da zorlandım; ama her hikayenin sonunda kalbimin ve beynimin gittikçe karmaşıklaştığını ve gittikçe aydınlandığını hissettim. Çok tuhaf bir his. Özellikle “ Unutulan” isimli hikaye geçmişimden bir parça taşıyor. Sanki Oğuz Atay yaşadığı dönemden geleceği görmüş, benim ise geçmişimi… Oğuz Atay’ın dünyasına dahil olduğum için çok mutluyum. Ne diyebilirim ki “İyi ki geçmiş dünyadan!” iyi ki…
Kış gecelerinde sokaktan gelen bir bozacı sesi nasıl farklı alemlere götürüyorsa bizleri “Kafamda Bir Tuhaflık” ı okurken de aynı şeyleri hissettim.Ben bu kitabı okurken bambaşka bir alemdeydim.
Koca şehirde saf bir yürek olan Mevlut’un büyümesi,hayatı hatta varoluş çabası anlatılıyor kitapta.Bu yolculukta bambaşka konulara,kişilere,olaylara da götürüyor sizleri ve her Orhan Pamuk kitabında hissettiğim gibi yalnızca bir kitap okumuyorsunuz Orhan Pamuk’un eserlerinde.Ben de bu kitabı okumaya başladığımda gül toplamaya çıkmışım da kitap bittiğinde binbir çiçekle karşılaşmışım gibi hissediyorum.
Bu kitabın en iyi kalbi “Rayiha” idi benim gözümde ve son sayfadaki “Ben bu alemde en çok Rahiya’yı sevdim”cümlesi beni kalbimden vurdu.
Samiha’nın dikbaşlılığı,güçlü duruşu başlarda beni çok etkilese de sonrasında ben de Mevlut gibi Samiha ile çok başka olduğumuzu anladım.
Süleyman’ın her dizesinde de “Eden bulur” demekten alamadım kendimi.
Soyağacımın,ailemin hikayesini okur gibiydi öyle içten,öyle bizden ama bambaşka alemlere götürecek kadar da başka,bambaşka bir eserdi. Sonunda yine “iyi ki” dedirtti.
Üniversitedeyken yazar olma hayalimden bahsettiğim bir arkadaşım Saf ve Düşünceli Romancı’yı okumamı önermişti. O günden beri çıkmadı adı aklımdan ama okumaya ancak fırsat bulabildim.Kitap Orhan Pamuk’un Harvard Üniversitesi’ndeki Norton derslerindeki konuşmalardan oluşuyor. Kitap adını da Schiller’in makalesinden alıyormuş. İster bir roman okuru olun isterse bir roman yazarı bu kitap pusulanız olabilecek bir nitelikte;ama dili öyle resmî ve sıkıcı bir değil. Hatta romanlarla ilişkilendirildiği için bana masalsı bile geldi.Kitabı okurken Anna’nın St.Petersburg trenindeki yolculuğunda buluyorsunuz kendinizi ve kitabı bitirirken elindeki kitabı okumayan Anna’ya da teşekkür ediyorsunuz.Teşekkür ederiz Anna,sayende nice nesiller “Anna Karenina”yı okuyabildi,okuyabiliyor.Ne mutlu!
Adı gibi hayatımızın içinden hikayeler sunuyor bize “Gelirken Ekmek Al” Sanki öykülerin karakterleriyle telefonda konuşmuşuz da tam kapatacakken “Gelirken ekmek al!” deyivermişiz gibi öyle sıradan öyle de olmazsa olmaz satırlar,kahramanlar,hikayeler…
Özellikle aile,evlilik konulu hikayelere yer verilmiş.Birçok değerimizi,ailenin kıymetini unuttuğumuz şu günlerde bir nevi ilaç gibi bir kitap.Özellikle “Bize Bi’ Çay “ adlı hikayeye kalbimi bıraktım.Böyle güzel sevgilere,böyle nadide insanlara rastlamanız dileğiyle :)
Postane müdürü Remzi’nin atandığı kasaba olan Yokuşlu’ya yolculuğu ve oraya ulaşmaya çalışırken karısı Melek hanım ile yaşadıkları anlatılıyor “Tek Kanatlı Bir Kuş” kitabında. Hacmi küçük ama etkisi büyük bir roman ya da öykü görünümlü bir roman da diyebiliriz. Satırlarda ise her zamanki Yaşar Kemal tadı, Anadolu samimiyeti… Kitapta geçen ceviz ağacı da çocukluğumdaki tarlayı anımsattı bana.Bu kitabı okumak o ceviz ağacının gölgesinde dinlenmek gibiydi.
Okuduğum ilk Ayfer Tunç kitabı ve her anlamda “baş döndürücü” bir kitap.
Suzan Defter doğrusal bir akışta okunacak bir kitap değil.Sağ tarafta kadının,sol tarafta erkeğin günlüğü yer alıyor. Kitabı elinize aldığınız andan itibaren 16 Kasım’dan 10 Aralık’a kadar Ekmel Bey(E.) ve Derya’nın(kendini Suzan olarak da tanıtıyor E.’ye) acılarında,ayrılıklarında,aşklarında,eksikliklerinde savrulup duruyorsunuz. Kitabı içime işlediğini en derinimden hissederek bitiriverdim sonunda.Çünkü ben de Suzan’dım,çünkü küçük adamlar büyük aşkların altında hep ezilirler.
Her dizesinde Şermin Yaşar’ın o güzel kalbini ve samimiyetini hissediyorsunuz. Her öyküde çocukluğunuzu,anılarınızı buluyor ve gülümsüyorsunuz.Bu kitabı tek cümleyle anlatsam “Tadı damağımda kaldı” derim. Şimdilik okuduğum öykülerin içimde bıraktığı sıcaklıkla idare ediyorum.
Not: Hikayeler “Hoşça Kal” hikayeleri olduğundan ayrılık ve hüzün temalı olsa da okuyanlar için yara bandı niteliğindedir.
Hamide,Kirşa,Abbas,Zaita,Rıdvan Hüseyni ve daha nicesi…Midak Sokağı’nda yaşayan birbirinden farklı insanlar,farklı yaşamlar…Kitabın her bölümünde farklı bir karakter başrolmüş gibi bir anlatım sezdim.Bu özellik de romana öykümsü bir tat vermiş.Necib Mahfuz’un dizeleri sayesinde Kahire sokaklarında geziyormuş gibi hissediyorsunuz okudukça. “Hangi karakteri kendine daha yakın buldun?”derseniz de hiç tereddütsüz “Abbas” derim.Her ne kadar berber Abbas’ın acı sonu beni üzse de kitabın kapağını kapattığım an unutmaya başlayacaktım.Tıpkı Midak sokağında akşam olunca sabah yaşananların unutulması gibi! Hayat da böyle değil midir zaten?
“Ertesi gün hiç kimse ölmedi” gibi tüyler ürpertici bir cümleyle başlıyor ve yine aynı cümle ile bitiyor Ölüm Bir Varmış Bir Yokmuş. Kitap tıpkı adı gibi bilinmeyen bir ülkede ölümün yok oluşuyla yaşananları,sonrasında gönderdiği mektuplarla geri gelişini usta bir kurguyla anlatmış.Ben de bir kurgudan ziyade bir makale hissi uyandırdığını da söylemeden geçemeyeceğim.Kitapta beni rahatsız eden tek nokta; özel adlarda yazım kurallarına uyulmaması ve konuşmaların art arda bir düz yazı misali yazılmış olması.Onun dışında bir çırpıda okunacak bir kitap;okuyunuz,okutunuz efendim :)
Kazuo Ishiguro’dan okuduğum ilk kitap “Günden Kalanlar” yazar ile tanıştığım için çok mutluyum;fakat kitap için aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Belki de çok büyük bir beklentiyle okumaya başladığım için böyle düşünüyorumdur,bilmiyorum. Kitapta işine aşık bir başuşağın arabayla çıktığı seyahat anlatılıyor.Bu yolculukta yaşadıkları ve çalıştığı malikaneden anıları geçişler halinde gerçekten ustalıkla anlatılmış.Kazuo Ishiguro’nun dili oldukça yalın ve akıcı. Benim “Günden Kalanlar”a ısınamayışımın nedeni bu yazarı okumaya yanlış bir kitaptan başlamam olabilir.Bu yüzden siz bana bakmayın ve Kazuo Ishiguro’yu mutlaka okuyun efendim,sevgiler:)
Zorlu bir yolculuktu benim için “Kara Kitap” pes edip bırakmak istedim yarı yolda ama kitabın tanımlayamadığım büyüsü buna engel oldu.Sanki bir labirentteydim ve çıkışı bulmak zorundaydım ve satırların büyüsüne kapılıp gittim. Galip,Rüya,Şeyh Galip,Şehrikalp Apartmanı,yeşil tükenmez kalem ve Mesnevi,Hüsn-ü Aşk ve daha nice nadide eserlerimizin muhteşem buluşması.İnanın okurken birçok defa vazgeçme evresine gelsem de okumayı bitirip kapağı kapattığımda Orhan Pamuk’a bir kez daha hayran oldum.Rüyalarımız ikinci bir hayattı ve ben “Kara Kitap”ı okurken rüyalarımda bile bir sırrı çözme peşindeydim.Kitap bitti ama rüya bitmedi,böyle kıymetli kitapların rüyası hiç hiç bitmesin zaten.”Hiçbir şey hayat kadar şaşırtıcı olamaz!Yazı hariç” Kara Kitap hariç…Bir gün Kara Kitap okuyanlarla buluşup gözbebeklerimde ışıl ışıl bir heyecanla onların yorumlarını dinlemek dileğiyle…Sizlerin de Kara Kitap’ı okumanız dileğiyle!
Atatürk’ün okutulmasını istediği bu nadide kitap hakkında ben daha ne söyleyebilirim ki! Elimde olsa tüm insanlara “ Beyaz Zambaklar Ülkesinde” yi hediye etmek,okutmak isterdim. Sihirli bir değnek sayesinde de aydınlanmayı,güzel günlere ulaşmayı. Yine “iyi ki” diyerek bitirdiğim bir kitap oldu,geç kalmak ise benim ayıbımdır. Sizler geç kalmayın efendim;okuyun,okutun.
“Yaratıkların en mutsuzu insandır” demiş Schopenhauer,felsefe tarihinin kötümseri olarak anılıyormuş aynı zamanda kendisi. Ne mutlu ki onu “ Mutlu Olma Sanatı” gibi bir kitapla tanımışım.Kısacık, incecik mevcudiyetine kocaman bir dünya sığdırmış bu kitap. Çoğu satırı beni silkeleyip kendime getiren cinstendi.Aynı zamanda bu kitap sayesinde felsefeye olan ilgimin de farkına vardım. Daha ne olsun! Mutluluk biraz da hayat yolunda bu kitapla karşılaşmış olmakmış. İyi ki karşılaşmışım, mutluyum.
Yeni yıla rengarenk bir başlangıç oldu ‘ Benim Zürafam Uçabilir’ i okumak. Kitabı bitirdiğimde çocukluğumun okumuş olmasını diledim bu kitabı. Çünkü hayaller uçsuz bucaksızdır,hayal edersek hayallerimiz gerçeğimiz
olabilir. Ne yazık ki küçüklüğümde bunu bilmiyordum. Şimdi bu kitabı okuyan bir çocukla tatlı bir sohbet etmek istiyorum ya da tüm çocuklara bu kitabı hediye edebilmek. Resimleriyle,içeriğiyle muhteşem bir çocuk kitabı iyi ki okumuşum.Hayal kuran nesiller görmek dileğiyle
Bir kitabı okurken duyulabilecek en güzel hislerden biri “Yazarını tanıyorum” hissiymiş.Bu hissi ilk kez tattığım kitap Hatıralar Sergisi oldu.İlk öykü ile samimi bir dünyaya adım atıyorsunuz.İkinci öykü ile de hikayelerin birbiriyle bağlantılı olduğunu bulup mutlu oluyorsunuz.Şimdilerde unutulmaya yüz tutmuş bir mahalle ve hayatın içinden hikayeler…Benim yüreğime en çok dokunan ise “Sandık Yapılmaz” hikayesi. Ne diyeyim böyle güzel hikayeler eksik olmasın kitaplıklarımızdan :)
Yazacaklarıma “inceleme”demek ne kadar doğru olur bilmiyorum.Benim yazacaklarım olsa olsa Dostoyevski’ye hayranlık mektubu olur.Yüzyıllar öncesinden yazdıklarıyla yine yüreğimin en derinine işledi ve ben yine günlerce o dizelere hapis olurum.Liza ile oturup karşılıklı konuşur,altını çizdiğim her cümleyi uzun uzun düşünürüm.Benim için macera yeni başlıyor diyebiliriz :) Benim tek hatam Yeraltından Notlar’ı,Suç ve Ceza’dan sonra okumaktı.Siz siz olun önce bu kitabı okuyun! Başka bir hatamız olduysa da affola.Yeni dizelerle,yeni karakterlerle buluşmak dileğiyle..
"Yaşamak" hakkında birçok övgü duyduğum, herkesin tavsiye ettiği bir kitaptı. Bu yüzden okumaya sabırsızlıkla başladım, beklentim çok büyüktü. İlk sayfalardaki Fugui'nin eşine çektirdiği eziyetler, yabancı isimlere bir türlü alışamamam okuma hızımı düşürdü, beni umutsuzluğa sürükledi. Bu düşüncemde yanıldığımı kitabı bitirip de kapağını kapattığımda anladım. Yu Hua hayat gibi satırlar sunmuş bize, ne mutlu ki hayat yolumda bu satırlara rastlamışım.
Not: Muhteşem kapak tasarımını da övmezsem olmaz. Jaguar Kitap sen bir efsanesin:)
Latife Tekin'in okuduğum ilk kitabı "Ormanda Ölüm Yokmuş" ; Emin ve Yasemin'in aşk ve acılarını düş ve gerçek arasında sorgulayışıdır. Kitabı ilk elime aldığımda yorumlara bir göz atmak istedim ve kitabı yarım bırakanları görmek beni biraz üzdü, biraz da kuşkuya düşürdü ama bu kitapta beni çeken bir şey vardı ve aylar da sürse okuyacağıma söz verdim kendime. Şimdi kendime verdiğim sözü -hem de birkaç günde- tutmanın gururuyla yazıyorum bu satırları. Tabii ki arada bir "Ben ne okuyorum? " diye sorguladım kendimi. Emin'in rüyaları gibi karmaşık rüyalar arasında dolaştım uykularımda. Kimi zaman da yazarda kendimi buldum, bu satırlar beynimin içinde dolaşıyordu ve hiç tanımadığım biri bunları kaleme almış gibiydi. Altını çize çize, düşünceleri içime sindire sindire okudum. İyi ki de okudum. Latife Tekin ile Sevgili Arsız Ölüm'ünün satırlarında yeniden buluşmak ümidiyle bu kitabı kalbimin en güzel rafına kaldırıyorum :)
Beş yaşında gözlük kullanmaya başlayan bir çocuktum. O zamanlar doktorum günün belli saatlerinde tek gözümüzü belli saatlerde bandajlamamı söylemişti. Çok sıkıldığımı ve annemin beni ikna etmekte zorlandığını anımsıyorum hayal meyal. Bu kitabın satırlarında da kendimi, çocukluğumu buldum okurken; ben Franz'dım, ben Jakob'tum.
Ö.T.E.K.İ'nin adını Müjdat Ataman'ın 112: Öğretmenliğime Notlar kitabında görüp kitap listeme eklemiştim. Okuduktan sonra anladım ki bu sadece bir çocuk kitabı değil. Keşke yıllar önce okuyabilmiş olsaydım da farklılıklarımın beni 'öteki' değil de 'birey' yaptığının farkına varabilseydim. Umudum şu ki bunu okuyan herkes dünyanın farklılık sandığımız özelliklerimizle güzelleştiğini görecek. İyi ki bu kitap yazılmış, iyi ki bu kitaba rastlamışım.
Mahir Ünsal Eriş'i bu kitapla tanıdım ben ya da tanımak için adım attım diyebiliriz. Çünkü gözlerim kitapçılarda adını arayacak artık ve yazdığı satırlarda defalarca gezecek eminim. Bu samimi dizeler alıp götürüyor insanı, bir çırpıda bitiveriyor kitap anlamıyorsunuz. Bitirip kitabın kapağını kapattığım sırada ruhum çocukluğumun kasabasındaydı. Öyle içten, öyle bizden hikayeler... Hayat gibi acı, tatlı her şey olsun;akıp gitsin sürüklesin beni okuduğum kitap derseniz Sarıyaz o kitaplardan biri. Öyküyle arası iyi olmayan bana bile öykü sevdirecek, tavsiye ettirecek kadar iyi:)
