Saat gece yarısını geçmiş, ikiye geliyordu. Uyumamak için direniyor, aldığı her nefesin hakkını vermek için bir kaç sayfa daha okuyup, bilgiye olan açlığını 5 saat kadar oyalamak istiyordu. Uyumak onun için ne kadar vakit kaybı olsada, öğrenmek ve yazmak için güce ihtiyacı vardı. Ona göre aşkına layık olmanın tek yolu buydu... Şöhret! Seçtiği bu yolun sonunu gözünde o kadar büyütmüştüki günlerce aç kaldı. Yeri geldi dışlandı yeri geldi zirvedeydi, değişmeyen ise yalnızlığıydı. Jack London otobiyografik romanında Martin'i böyle yarattı. Önce "Mart" daha sonra "Bay Eden" olarak. Martin, gözünde ilahlaştırdığı sevgilisine ulaşmak için, onun sınıfının insanlarıyla bir aradayken sırıtmamalıydı. Bay Eden ise bütün bunları teferruat olarak görüyor, hiçbir amaç gütmüyordu.
Martin Eden, Jack London'un yaşam öyküsünden kısa bir alıntı olarak yorumlanıyor fakat ikisinin ters düştüğü durumlar var. Okunmalı.
