Eşya

Oruçla şeffaflaşan bedenimiz yepyeni dikkatler kazanıyor. Ezanı yeniden fark ediyor mesela, demek ki işitmemizde bir tazelik var. Kokular değişiyor sonra. Görüş alanımıza girenler ve görüş alanımızdan çıkanların kadrosu da. Eşya, biz yemedikçe, içmedikçe, uyumadıkça geriliyor; ruh, kazandığı yeni güçle serpiliyor.

Hem sonra ben hatırlamaya alışkınım.
Bir "eşya toplayıcısıyım" bayım

Ünlemle başlayan(yanında değilim ki) birtakım korkularla biten mektupların yok mu Milena? Onları alınca tehlike çanları çalmış gibi titremeye başlıyorum, suya kavuşan bir hayvanın içişi gibi içiyorum onları, ama bir yandan da korku... Hem de ne türlü; altına girip saklayabileceğim bir eşya arıyorum, titreyerek bir köşeye büzülüyorum, çılgınlar gibi dua ediyorum: Bir fırtına gibi odama nasıl girdimde, gene öyle penceremden uçup gitmek için dua ediyorum... Kasırgayı alıkoyamam ki odamda!

Huzur mu istiyorsun? Az eşya, az insan..