“.. İnsanları çok severim, sohbete, muhabbete , gülmeye bayılırım. İnsanların acılarına bakarım . Fakat yine de yalnızım... Tezat mı buldunuz? Ahh, dostların çokluğu ile yalnızlığın mevcudiyeti arasında hiçbir alaka olmadığını zamanla anlayacaksınız . Ne diyordu şair, ne zaman bir dosta gitsem evde yoklar ...”