"Duyuyor musun beni?
Duyuyorsun...
Çünkü mecbursun..."
Sayfa 250Kitabı okudu
Ben nefsim ey insan! Ben senim. Hiç susmadan ve durmadan ve bıkmadan seninle konuşuyorum
. Duyuyor musun beni?
Duyuyorsun ... Çünkü mecbursun ...
Ben nefsim ey insan! Ben senim. Hiç susmadan ve durmadan ve bıkmadan seninle konuşuyorum.
Duyuyor musun beni?
Duyuyorsun...
Çünkü mecbursun...
" Ben nefsim ey insan! Ben senim. Hiç susmadan ve durmadan ve bıkmadan seninle konuşuyorum.
Duyuyor musun beni?
Duyuyorsun....
Çünkü mecbursun..."
Sayfa 247Kitabı okudu
Ben nefsim ey insan! Ben senim. Hiç susmadan ve durmadan ve bıkmadan seninle konuşuyorum.
Duyuyor musun beni?
Duyuyorsun...
Çünkü mecbursun...
Sayfa 247Kitabı okudu
Delirdiğimi düşünüyorum, kendimle konuşmak! Ama deniyorum yine de;
"Nefsim, duyuyor musun beni? Orada mısın?"
Deliriyorum galiba.
Sayfa 108Kitabı okudu
“Ben nefsim ey insan! Ben senim. Hiç susmadan ve durmadan ve bıkmadan seninle konuşuyorum.
Duyuyor musun beni?
Duyuyorsun…
Çünkü mecbursun…”
Sayfa 247
Ben nefsim ey insan! Ben senim. Hiç susmadan ve durmadan ve bıkmadan seninle konuşuyorum.
Duyuyor musun beni?
Duyuyorsun...
Çünkü mecbursun...
Sayfa 247Kitabı okudu
Ey insan!
Duyuyor musun beni?
Duyuyorsun
Mecbursun.
Diyor nefs,insanoğluna ve ekliyor...
Her insan,her nefs taşıyan okumalı bu kitabı mutlaka diye düşünüyorum. İçimizde kocaman,bizden daha fazla yer tutan bir şeyle yaşıyoruz ve onu her geçen gün elimizle büyütüyoruz. Dur durak bilmeden ta ki ölene kadar...O bizi öldürmeden biz onu öldürelim öldürelim ki esas olanı,sahibimiz olanı bulabilelim onu hakkıyla sevebilelim...
“Duyuyor musun beni?
Duyuyorsun...
Çünkü mecbursun...”
Sayfa 250 - Nesil yayınlarıKitabı okudu