Hani bazı anlar vardır, insan o anı ilerde hatırlayınca cennetten bir anı yeniden yaşamış gibi hisseder,öylesine sonsuz anlardır. Annemizin kucağında yatışımız, balkonda otururken işten dönen babamızın el sallayarak eve doğru gelmesi,küçük kardeşimizin ilk adımları, rahmetli halamızın pişirdiği patatesli yemekler, daha lisede okurken kaybettiğimiz bir arkadaşımızla omuz omuza çekildiğimiz fotoğrafın anısı,çocukluğumuzun cennet yüzlü yaşlıları,dayımızdan aldığımız bayram harçlığı.....
Sayfa 36Kitabı okudu
“ Hayat, bizim bütün planlarımızı ve beklentilerimizi aşan sürprizlerden ibaret galiba, diye düşündü. “En kötüsüde, sürprizin iyi mi kötü mü olduğunu karşımıza çıkmadan bilemiyoruz.”
Sayfa 104Kitabı okudu
Konuşmak, insanları tanımanın bir biçimidir çünkü kelimeler insanların gönlündeki malzemelerin somutlaşmış halleridir.
Sayfa 140Kitabı okudu
Benim zamanımda ne vermeye ne de yırtmaya cesaret edemediğim mektuplarım varken, şimdiki gençlerin kısacık bir mesajı düşünmeden atıp hemen bir ilişkiye başlamaları bana çok ciddiyetsiz geliyor. Aşk,hayatın mazeretiyken başlangıç kısmının bu kadar düşünülmeden, bu kadar hissiyatsız, bu kadar hazırlıksız geçmesi mümkün gelmiyor bana bir türlü.
Sayfa 98Kitabı okudu
Ana gibi yar olmaz
Üç kardeş, geçmişin farklı zamanlarına doğru hatıralara dalıp gittiler fakat üçü de biliyordu ki aileye ait hatıralar varsa anneler hep O hatıraların başköşesinde olurdu ...
KK
Sayfa 31 - DorlıonKitabı okudu
Ruhum eski cehaletinden mesutken yeni kapıların açılması ile huzursuz şimdi. Fakat sevdiği bir huzursuzluk bu. Her dönemeçte yenisini eklemek istiyor kilitlerini tek tek açtı kapıları. Aramazsa bulamayacakğını biliyor çünkü. Her bulduğunu ona en son kendine götüreceğini bildiği için bu huzursuzdu yadırgamıyor. Zehri bal eyleyen bir duygu deryasının içinde sürükleniyor halinden memnun bir halde.
Sayfa 60Kitabı okudu
Hiçbir zaman tam veya tamamlanmış hissetmeyiz. Sadece yanında huzur bulduğumuz insanlar buluruz bazen. O da şanslıysak. Fakat bu huzur da mutluluk da en kötü ihtimalle son nefesimizi verirken yerini yine yalnızlığa bırakır.
Sayfa 109Kitabı okudu
İnsanlar süslemeyi sevmektedir. Hatta o kadar çok sevmektedirler ki en kötü, en lanetli şeyleri bile süslemekten zevk alırlar. Birbirlerini öldürdükleri, kadınları erkeksiz, çocukları babasız bıraktıkları,yaralandıkları, delirdikleri savaşları kahramanlık öyküleriyle süslerler. Krallıklarına herhangi bir ad vererek halkı hesap vermeden, kitabına uydurarak ezebildikleri siyasetle süslerler. Cinayetlerine aşk, namus gibi süslerle mazaret bulurlar. Tefecilikle, dolandırıcılıkla kazandıkları paraları üstlerine aldıkları pahalı kıyafetlerle,diktikleri devasa köşelerle süslerler. İçlerinde en ufak bir sevgi kırıntısı bulunmayan evlerini yeşil bahçelerle süslerler. En kırıcı, en yaralayıcı sözlerini yalanlarla süslerler. Ölülerini de hayattayken akıllarına bile gelmeyecek nutuklarla süsleyip kendi vicdanlarını rahatlatarak gömerler.
Sayfa 75Kitabı okudu
Fakirsen ve kendi iradenle seçmediğin bir hayatın seçmediğin zindanlarında, sen dünyaya gelmeden çok önce örülmüş duvarların arasında yaşiyorsan bu dünyada nefes alıp vermenin bir manasi yoktu. Bunun farkında bile olmadan yıllarca kıyıda köşede ömür çürüten insanlar ne için çekiyorlardı ki bu hayatı? Aşk mı? Kaç kişi aşkın sefasını sürebildi ki bu dünyada?
Sayfa 39Kitabı okudu
Ayrılıkların amacı, aşkları daha alevlendirip onları sonsuza taşımak değil midir?
Sayfa 58Kitabı okudu
Her daim planlarla yaşayan,ondan beklenenleri yapmakla mükellef olup ötesini çok fazla düşünmeyen insanlar,bazen sebepsiz bir işe kalkışınca bunun sadece içlerinden geldiğini söylerler.
Sayfa 9Kitabı okudu
"İnsan olarak bu dünyayla en anlamlı, belki de tek anlamlı bağımız diğer insanlar. Belki yakınımızdakiler değil, belki çağdaşlarımız değil,belki kaçtıklarımız değil ama bir yerlerde bir vesileyle bir anlığına da olsa bizi anlayan,bizi okuyan,duyan,gören ve anladığını hiçbir kelimeye ihtiyaç duymadan bize ileten insanlar... Hayranlığım ve tahammülümüz hep onların hatırına değil mi?"
Sayfa 17Kitabı okudu
"İhtiyaç sahibi! Ne tuhaf bir tabir,değil mi? İhtiyaç, yokluğunu çektiğin bir varlık için kullanılır. Sahiplik ise herhangi bir varlığın uzerindeki hakkını ifade eder. İhtiyaç sahipleri,sahip olamadıkları bir duruma veya varlığa sahip oluyorlar demek ki!
Sayfa 8Kitabı okudu
"Umut,zamanın en zalim silahıdır"
Sayfa 57Kitabı okudu