"Aşk, rüzgarı kendinden menkul
bir uçurtmadır." Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku filminden bir alıntı.
Bir şey içime oturmuş kalmıştı. Yok olmak. Toz olmak istiyordum. Varlığım orada olmamalıydı. Gelip beni alsalardı. Uzaydan ya da bir yerlerden gelselerdi. Sessiz sedasız kaybolsaydım. Yerime Kız Kulesi’ni bıraksalardı. Ne alakaysa?
|Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku, İlhami Algör
İlhami Algör
Salona geçtim. eşyalar, 'abi, hoş geldin' dediler. oturdum, bir sigara sardım. karanlıkta ev, şahsiyet gibi duruyordu. camekanlı dolap, pencereler, kitaplık, duvardaki uyuz tablo, karşılıklı oturmuş susuyordu. ben kafamı toplamaya çalışıyordum, onlar 'eee?' diyorlardı...
|Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku - İlhami Algör
İlhami Algör - Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku
İletişim Yayınları, s.34-36
“Müzeyyen,” dedim fısıldayarak, “Müzeyyen, ben ölüyorum.”
“Ölen sen değilsin,” dedi biri. Ukala bir sesti. Niyetinin kötü olmadığını sezdim. Masadaydım. Mum hâlâ yanıyordu.
Derin bir nefes aldım. Saat kaç olmuştu? Yatsa mıydım? Etrafıma baktım, birinin benim
BANA HEDİYE ETMEK İSTEDİĞİNİZ KİTAPLAR
Saatleri Ayarlama Enstitüsü
Aydaki Kadın
Huzur
Beş Şehir
Sahnenin Dışındakiler
Mızraklar, Mızraklar Tüfekler, Tüfekler
Bir Kardeş Cinayeti
Tembellik Hakkı
"Böyle olmasını istemezdim, ama hep olurdu. Dünyanın bütün kızılderilileri yenilir, spartaküs kaybeder, gün batarken sararır, kuşlar döner, Sadri Alışık denen hergele, her filminde ağlardı.O ağladıkça ben de ağlardım, nedenimi bilmez ağlardım. Ağladıkça Sadri'ye gıcık olurdum. Üçüncü şahıs olarak kalışına, hep gidici kadınları sevişine, bu gidiciliklerin bir mecburiyet gibi duruşuna, Sadri'nin bu mecburiyetlere giden kişinin özgürlüğü olarak bakıp, ona ihanet etmemek için kendine ihanet edişine."
Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku