"Yeteri kadar zamanın varsa tanrıya ihtiyacın olmaz,"
"Her şey zaman ile var oldu," dedi Rıfat . "Her şey yaklaşık on üç milyar yılda var oldu. Sana da bu kadar zaman verseler sen de yoktan bir evren var ederdin herhalde. Tabii sadece zaman yetmez, başlamak için muazzam bir enerjiye de ihtiyaç var ama şimdi bu konulara girmeyelim. Zaten dünyanın haline bakınca var etmesen belki daha iyi olur, demek geliyor içimden."
Sayfa 45 - iletişim, dördüncü baskı, 2016
"Çünkü geçmiş bir insanı kuran değil, yıkan şeydir. Daha doğrusu bir yandan kurarken bir yandan yıkar. Hep bir savaş hali... Kapısız penceresiz binalar, devrilmiş sokak lambaları, yerlerinden fırlamış kaldırım taşları, bir enkaz olarak insan hayatı. Evet, büyüyemedik ama çocuk da kalamadık.
Alkışlar ve yuh sesleri...
Sayfa 35 - iletişim, dördüncü baskı, 2016
"Gerçek bir şey ile karşılaştığında tuzla buz oluyorsun," diyordu ona sevgilisi. "Hayal dünyası kırılgandır ve senin kırılganlığın beni çok yordu."
Sayfa 29 - iletişim, dördüncü baskı, 2016
Okur Takip Önerileri
Zor, kötü ya da sevgisiz geçen çocukluk günlerinizde vücudunuza batan dikenleri, kıymıkları öpe okşaya çıkaracak bir kadın düşlüyorsunuz, sevgiden anladığınız bu!"
"Ah, evet!" diye atıldı Rıfat, "Özellikle şu sol omzumdaki bilseniz ne kadar acıyor!"
Sayfa 42 - iletişim, dördüncü baskı, 2016
Hiç de değil, kendimi kandırıyorum, diye düşünüyor Rıfat. Asıl irade güzel bir kadın gördüğünde engin bilgini sergilemeden, egosantrik bir makineye dönüşmeden durabilmek.
Sayfa 73 - iletişim, dördüncü baskı, 2016
İşte devlet gidiyor. Siyah parlak makam otomobilleri, azarlayıcı anonslar, döne döne yanan mavi kırmızı ışıklar, devlet gidiyor, hızlı bir sürüngen, korkutarak insanları, kutsal kitaplar nasıl korkutursa öyle.
Sayfa 105 - iletişim, on üçüncü baskı, 2017
O zaman yeşil sabun, üç paket. Karısı bulaşıkları artık sabunla yıkıyor, daha sağlıklıymış. Sağlıktan ölecekler bir gün. Merhumu nasıl bilirdiniz? Çok sağlıklıydı!
Sayfa 103 - iletişim, on üçüncü baskı, 2017
Fakat bekarken yaşadığı hayat, yaptığı çapkınlıklar öyle hızlı koştular ki, şimdi bile, elli altı yaşında yani, ona ensesini seyretmek kalıyor o güzel günlerin. Bir şaplak atacak kadar bile yaklaşamıyor. Tabii yaşı müsait değil ve hayatın da kalmışsa biraz dibinde kalmıştır, işte o kadar!
Sayfa 102 - iletişim, on üçüncü baskı, 2017
Tabii zordur hayat.
"Zordur ama güzel oldugunu da görmüştüm ben gençliğimde."
Sayfa 101 - iletişim, on üçüncü baskı, 2017
O bütün bunları yaşamış, unutmuş, sonra yine yaşamış ve yine unutmuştu, çünkü esas olan budur. İnsan bu yaşa kadar ancak unutarak yaşayabilir. Marifet sanki!
Sayfa 92 - iletişim, on üçüncü baskı, 2017
"Yalnızlık mı? Bin bir türlü insanın canını dişine takarak yaşayabildiği bir şehirde, anne babamız yaşında insanların dilendiği, çocukların tiner kokladığı bir şehirde, yalnızlık değil öfke duyulur ancak."
Sayfa 82 - iletişim, on üçüncü baskı, 2017
yaptığı resmi gösterdiği misafir, “Bana resmini anlatır mısın," dediğinde, "Sen baksana, kör müsün!" demiş ve anlamıştı adam kördü ve bir anlık bir şımarıklığı bile bağışlamaz hayat, çünkü çok acımasız bütün insanlara karşı, körlere ve şımarık çocuklara karşı, resim yapan pastel boyalarla salondaki sehpanın üzerinde.
Sayfa 60 - iletişim, on üçüncü baskı, 2017
"İnsanoğlunda bir ahmaklık var. Öleni, biteni daha çok seviyor, sayıyor,"
Sayfa 58 - iletişim, on üçüncü baskı, 2017
"Boş ver!" dedi kendi kendine, "Bir halt var sanki geçmişte. Düşünme geçmişi, zaten bunun için kısa geliyor insana ömür, düşündüğü için."
Sayfa 51 - iletişim, on üçüncü baskı, 2017
Buralar hatıralar.
Buralar hatıralarla doluydu. İnsan böyle şeylere nasıl dayanır? Yılların geçip gitmesine ve her şeyin belleğin bir oyunuymuş gibi bir belirsizliğin içine batmış olmasına... Bu ben miyim? Peki o ben miydim? Bütün bunları yaşayan. Hayır seyreden. Karar ver, yaşayan mı, seyreden mi? Yaşayan değilmiş gibi. Geçmişte başka biri, ama şimdi ben. Geçmiş olunca başka biri.
Sayfa 49 - iletişim, on üçüncü baskı, 2017(bizim büyük çaresizliğimiz)