Yıllardır ayağı kırılan atları besliyorum aklımın ahırlarında .Tekrar koşamayacaklar biliyorum. Bunu kimsenin anlamasını da beklemiyorum... Umut böyle bir şey.
Ve susmak,içinde bir şeyleri
öldürmenin,en sesli biçimidir...!
Gitmen gereken yerde kaldıkça ,daha çok kaybedeceğinden emin ol.
Önce güvenmemeyi öğrenirsin ,sonra inanmayı bırakırsın,duygusu mantığını hiç edenlerin denklemidir bu.
Güzel olan her şeye elin değmiş gibi, seninle aynı pencereden yarına bakmalı...
Huzurun tadını en çok sıkıntıyı hücre hücre yaşayan bilir.
Kırıldıkça anlar insan;herkesin mavisi farklı, siyahı tereddüttür.
"umut etmek" pansumanıdır;küskün yılların, yaralı yolların...
Çok sevmekle, çok kırılmak kardeştir: Üvey olan sensin.
Acıyorsa ağlayacaksın küçüğüm, bizi makineden ayıran fark bu.
Bir yerlerde bir şeylerin hala iyi olabileceğine inanıyorum
Belki de susanlarındı bu dünya,
konuşanlar mahvetti.
Önce güvenmemeyi öğrenirsin,sonra inanmayı bırakırsın.
Duygusu mantığı hiç edenlerin denklemi budur.