Neden gördüğümüz ve bildiğimiz yollar yerine bilmediğimiz, karanlık yollara saparız? Emin olduğumuz bir duygudan rahatsız olup başka duygular ararız? Bilmek ve inanmak yetmez mi bir şeyler için? Neden bir eşyayı almaya çabalarken gözümüz de büyütürüzde aldıktan sonra bir an da o gözümüzde büyüttüğümüz şey ufacık bir şeye dönüşür? Bize sevgisinden emin olduğumuz bir insanı kırmaktan ve üzmekten neden hiç çekinmeyiz? Bu kadar bencil miyiz sahiden?