Fırat AKSOY
@firat_aksoy
Mutluluk mavi çocuk, oynardı bahçemizde!
Bilgisayar mühendisi
59 okur puanı
Ağustos 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Hiçbir şeyden emin değilim. Emin olmanın gerektiğine de inanmıyorum. Dünya üzerinde yaşayan herhangi bir canlıdan zerre kadar farkı olmayan insanoğlunun bu gereksiz çabasını da anlamıyorum.
" Her şeyi biliyorum ama kendimi tanıyamıyorum. "
Zaten acıya ve yalana ne kadar dayanabileceğimi hep merak etmişimdir. Aslında sadece birkaç yıl merak ettim çünkü bir gece aynaya baktığımda, kıpkırmızı gözlerim bana bütün dünyayı ve iğrençliklerini hazmedebileceğini söylemişti.
Yoğunlaşma bazı sorularla başlıyordu. Yaradılışımı, geleceğimi, çevremi, insanların farklılığımı, duygularımın çeşitliliğini sorguluyordum. Kendimi dinlemeyi öğrenmekti bu yaptığım. Çünkü duyulabilecek kadar yüksek bir ses vardı içimde. Bunu fark edince, dünya üzerindeki bütün insanlar birden yok olsalar dahi yalnız kalmayacağımı anladım. Çünkü ağzımdan çıkan, baş- kalarının duyabildiği bir sesin yanında içimde yankılanan ve kimsenin varlığından bile haberdar olamayacağı başka bir ses daha vardı. Demek ki kendimle diyalog kurabilir, aynı konu hakkında yüksek sesle bir söz söylerken, içimden de bambaşka bir cümle kurabilirdim. Dünyayla aramdaki köprüyü ve kendime açılan kapıyı böylece keşfettim.
Okur Takip Önerileri
"Hiç uykum yok. Hiç uyuyamıyorum. Domuz gibi içiyorum. Ama gözlerimi kapalı bile tutamıyorum. Sabaha beş saat var. Annemi düşünüyorum. Nerededir şimdi? Aynada kendime bakıyorum bazen. Ve tek kelime etmesem bile vücudum yaşadıklarımı, hayattan ne anladığımı anlatmaya yetiyor. Sağ omzuma kendi çizdiğim kelebek, beğenmediğim için üzerine attığım çarpı işareti ve altında aynı kelebeğin bir Japon tarafından çok daha iyi işlenmişi. Sol dirseğimin iki parmak yukarısındaki kurşun yarası. Bileklerimdeki otuz dört dikiş. Medeniyeti bir aralar, herkes gibi yaladığımı kanıtlayan apandisit ameliyatımın izi. Ve sırtımı kaplayan, Tanrı'nın yüzü. Bilmiyorum... Hızlı yaşadım. Ama genç ölmekten çok, hızlı yaşlandım! Ancak hayattayım.
Kayra, bir gün bana 'Mutsuzluğuna hiçbir çare aramıyorsun' demişti."
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
216 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
·
108 günde okudu
“Gençlik budur işte, kendi sınırlarını çizer, beden dayanabilecek mi hiç aldırmaz. Gerçi beden de dayanıklıdır o yaşlarda.”
Veronika sordu: “Gerçek 'ben' nedir?” [...]
Adam sözünün kesilmesine şaşırmış gibiydi, ama sorunun yanıtını verdi:
“İçindeki sen, başkalarının biçimlendirmediği sen.”
“İnsan hiçbir şeye alışmamalı, Eduard. Bana baksana, tam da güneşin keyfini yaşamaya başlamıştım yeniden; dağlara bakmaya, yaşamın sorunlarına bile alışacak gibiydim. Yaşamın anlamsızlığının bile kendi suçum olduğunu kabullenmek üzereydim. Lyubliyana’nın ana meydanını tekrar görmek istiyordum. Sevgi ve nefret, çaresizlik ve bıkkınlık, günlük hayatı oluşturan bir sürü basit, ama yaşama tat katan şeyi hissetmek istiyordum. Bir gün buradan çıkacak olsaydım, delilikler yapma fırsatı tanıyacaktım kendime, aslında herkes deli, en deliler de deli olduklarının farkında olmayanlar.
İnsanlar ancak koşullar buna elverdiğinde delirme lüksüne sahiptirler.
yeniden uyum sağlama sorunu her yerde aynıdır.
Tıpkı hapishanelerin hiçbir mahkümu düzeltemedikleri yalnızca onlara yeni yeni suç yöntemleri öğretebildikleri gibi, hastaneler de hastaları tümüyle gerçekdışı bir dünyaya alıştırırlardı, çünkü buralarda her şeyi yapabilir,
davranışlarının sorumluluğunu almak zorunda kalmazlardı.
[...] şimdi ise nefret duyacak kadar özgür hissediyordu kendini...
Öyle ya, ölüme bunca yakın olan birinin sağlığına dikkat etmesini istemek boşunaydı.