Dentro Mortissa
@fizancemiyeti
okuduğum sırada, alıntılayacağım.
öncesi yok. belli ki sonrası..
İstanbul, 25 Temmuz
50 okur puanı
Ağustos 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
59
Tanrılar hayallerimi değiştirsin; ama hayal kurma yeteneğime el sürmesin.
Can YayınlarıKitabı okuyor
59
Tanrılar hayallerimi değiştirsin; ama hayal kurma yeteneğime el sürmesin.
Can YayınlarıKitabı okuyor
59
Tanrılar hayallerimi değiştirsin; ama hayal kurma yeteneğime el sürmesin.
Can YayınlarıKitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
50
Üstün insanlarda doğallığın özünü oluşturan şey, doğalla yapay arasındaki uyumdur.
Can YayınlarıKitabı okuyor
49
“Benim törelerim yalnızlığın töreleri, insanların töreleri değil kesinlikle."
Can YayınlarıKitabı okuyor
48
Anlamak için, kendimi yok ettim. Anlamak, sevmeyi unutmaktır. Leonardo da Vinci, insan bir şeye ancak anladıktan sonra nefret ya da sevgi duyabilir, demiş. Bundan daha yanlış, aynı zamanda da daha manalı bir söz bilmiyorum.
Yalnızlık umudumu kırıyor; yanımda birilerinin olması üzerime ağırlık yapıyor. Başkalarının varlığı düşüncelerimi dağıtıyor; o mevcudiyeti, bütün analitik dikkatimi kullansam da tanımlamakta âciz kaldığım, apayrı bir dalgınlıkla tahayyül ediyorum.
Can YayınlarıKitabı okuyor
43
en derin yerimiz varlığın ya da yok-varlığın bir parçası olmaktan çıksın.
Can YayınlarıKitabı okuyor
43
Soyut akla musallat olan bir yorgunluk var ki, en korkuncu o. Fiziksel yorgunluk gibi insana ağırlık yapmaz, duyguların öğrettiklerinin verdiği yorgunluk gibi kafa karıştırmaz. Sahip olduğumuz dünya bilincinin üzerimize çöken ağırlığıdır o, kendi ruhumuzla soluk alamaz oluşumuz.
Can YayınlarıKitabı okuyor
42
Ölümle mi atıyorum imzamı? Hayır, ölümle bile değil. Benim gibi yaşayan bir insan ölmez: Biter, solar, bitkisel hayata girer. Bulunduğunuz yer varlığını sizsiz sürdürür, geçtiğiniz sokak görülmez olduğunuz halde yaşar, içinde yaşadığınız ev, siz olmayan sizi barındırır. Hepsi budur ve biz buna hiçlik deriz, ama bu hiçlik tragedyasını bile oynayamaz, alkışlayamayız, çünkü gerçekten hiç olduğuna bile emin olamayız; biz ki hem hayatın, hem de gerçeğin içinde biten otlarız, biz ki camların hem içine hem dışına biriken tozlarız, biz ki Yazgı’ nın torunları, Tanrı’nın evlatlıklarıyız, Tanrı sonsuz Gece’yle evlidir ve o da hepimizi doğurmuş olan Kaos’un duludur.
Can YayınlarıKitabı okuyor
42
Kendi pisliğinden iğrenen ama o pisliği temizlemeyen domuzlar vardır; dehşete kapılmış insanın kaçmamasına neden olan da işte bu duygunun aşırı halidir. Yazgısının domuza çevirdiği, kendi güçsüzlüğünün çekimine kapılmış, bundan dolayı günlük hayatının sıradanlığından kurtulmayan insanlar vardır, benim gibi.
Can YayınlarıKitabı okuyor
41
Dışarıdaki yağmurun hüznünü de, içindeki boşluğun acısını da duymayan bir varlık olsam…
Can YayınlarıKitabı okuyor
40
Bana gelince; bir ölü gördüğümde, ölümü, bir gidiş anına benzetirim. Ceset ise, üzerimizden çıkardığımız giysileri hatırlatır. İçimizden biri çekip gitmiş, hem de o benzersiz, biricik giysisini yanına almadan.
Can YayınlarıKitabı okuyor
39
Ve şimdiye kadar yapmış, düşünmüş, olmuş olduğum her şeyin bir tür aldatmaca ve çılgınlık olduğunu gördüm. Görmemeyi başardığım şeylerin karşısında dehşete kapıldım. Olmuş olduğum ve gayet açıkça görüyorum ki aslında olmadığım her şey beni yoldan çıkarmış.
Birdenbire bulutları delip geniş bir toprak parçasını aydınlatan bir güneş ışını
Can YayınlarıKitabı okuyor
37
Bir köşeye atılmış bir şey, sokağa düşmüş bir bez parçası olan iğrenç varlığım hayatı görünce kılık değiştiriyor.
Can YayınlarıKitabı okuyor