160 syf.
·
Puan vermedi
Sen ben ağlarken
avucum bir deniz mi çocuk?
Okur Takip Önerileri
Tümden şaşkınlık olacak vardığımda
yeryüzüne.
Toprak, soytarı üyelerine karşın kucaklayacak
bedenimi.
Ve şimdi yollarında yaşamın
çığlık tünelleri kazmak
ve susmak'ı
yazmak
kalmıştır
işaretleyenlere
-bu, hepsi, belki-
Bakıyorduk;
Güzeldi; bakışımızda...
Olmayan günlerdi.
Olmayan günlerin saatleriydi kayan
ya da çalmayan.
Diledim mi yanında tümden varolmayı an için
ve birkaç sonrasında hiç yokmuşçasına
beklememeyi birşey çevremdekilerin uyumundan
başkaca?
Sen ne getirdin bana çocukluğundan?
Şen kahkahalar ulumalar donakalmalar mı?
Üzüncün senin hangi çağrışımlara uzandı
benim eskil saatlerimde?
Tüm hücrelerinle kus cellat yargıları!
Seslen sonra övünçle bir gelecek insanlığına
oynadığın eşsiz mikalarla!
Ve bu an itelediğim ilençlediğim,
Kutlandığım, tapınarak sarmalandığım
bu anda
Toprakla kapanmış bir deniz cesedi üzre
oturmuşum o ak melek tenli tahtın
gülünç taslağında...
72 syf.
·
Puan vermedi
Salt size açıyorum kapılarımı. Siz düşmanımsınız çünkü ve sizsiniz beni uyanıklıktan yana en çok doğrultan.
Daha inmedi tepenize o gün yaktığınız yaprakların dumanı.
Bir adamın bütün sözlüklerde çığlığa döndüğünü duyuyorum
uyanıyorum
bir düş daha eksilmiş kafamda.
Pencereden bakıyorsunuz.
Pencere ilk usunuza geldiğinde pencereden ilk baktığınızda gördüğünüz sokaktan geçen insanları tıpatıp geçiriyorsunuz pencereden sarkıttığınız sokaktan.
Bazılarda bir yol girdi sanıyorum ayağıma. O yola giriyorum. Bir dağ görüyorum yolun kıyısında. Bu yolun sırtı diyorum bu dağı kaldırmaz. Sonra hep küçük şeylere benim dönüklüğüm. Ne olurdu bir çakıltaşı dursaydı şu dağın yerinde diyorum. Çağıra çağıra sonra bir denizi biriktiriyorum yanıma. Benim gibi bir deniz, balıkları çıtlatmayan kimseye.