Sizi bütün bir gece, bütün bir hafta, bütün bir yıl hayallerimde yaşatacağım.
Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.
Sayfa 69Kitabı okudu
Hayat boğazımda düğümlendi. Sakıncalı tutkularımı mezar taşlarına yazdım. Bu kaçıncı yerlebir oluşu kalbimin?
Bu gece kaç kez doğup, kaç kez öleceğim?..
Sayfa 73Kitabı okudu
"Gerçek bilgelik hiçbir şey bilmediğini bilmekte yatar"
İnsanlar şehir gibiydi. Bazı kötü yönleri var diye bütün şehirden nefret etmezdiniz. Sevmediğiniz yanları, bir kaç tane tehlikeli ara sokağı ve mahallesi olabilirdi ama bir şehri yaşanır kılan şey iyi yönleriydi.
Sayfa 47Kitabı okudu
İnsanlar sessizliğe katlanamıyorlar, katlansalardı, kendilerine katlanmış olurlardı.
Hayat, yaşadığımız şey değildir; hayat, yaşadığımızı hayal ettiğimiz şeydir.
"Öyle zamanlar oldu ki, hayatım birinin beni izleyip izlemediğini fark etmeme bağlıydı."
Sonsuzdan bir çıkarırsan geriye yine sonsuz kalır.
Sayfa 62Kitabı okudu
Pişmanlıklar kaybolup gitmezdi. Sivrisinek ısırığı gibi değildiler. Sonsuza kadar kaşınırlardı.
Sayfa 83Kitabı okudu
Gözyaşıyla ıslanan umutlarımı her gece çamaşır ipinde kurutup ertesi gün yeniden giyiyor ve ona koşuyordum
"Her şeyi sarıp mühürleyen, ölümün eşi gece"
Sayfa 93Kitabı okudu
Bütün güzellikler vahşi ve özgürdür.
Sayfa 160Kitabı okudu
İnsan beyninin dünyaya dair karmaşık bilgileri filtreden geçirerek indirgediğini, mesela insanın bir ağaca baktığında sonsuz karmaşıklıktaki sayısız yaprakla dalı “ağaç” denen şey olarak gördüğünü biliyordu. İnsan olmak, dünyayı sürekli indirgeyerek anlaşılabilir ve basit bir anlatıya dönüştürmek demekti.
Bu gece yıldızpoyrazı, yıldızkarayeli bekliyordu.
Sayfa 165Kitabı okuyor
