Meyus
Gece kalemi tutuyorsa ellerim sebebi sensin,
Kafamda sana aşık olan beden,
Susmuyor gözlerini hatırladıkça,
Zihnim savaşıyor sanrılarla,
Savaşın ortasında silahsız bıraktın beni,
Ateş eden sendin,
Savunmasızdı ruhum,kalbim,
Teslim olmayı seçti kalbim aşk öldü,hikaye bitti..
//K.K
YAZAR VE ŞAİRDE KALICILIK
Yazar yahut şair, yazma konusunda istekli olduğunda edebi yolda okunur ve dişe dokunur bir ürün ortaya çıkarabilir. Kendini yazmaya yürekten verdiğinde sanatı ve toplumu peşinden sürükleyebilir. Karaladığı her satırın hakkını verdiğinde adım adım ön plana çıkabilir ve kitleleri etkileyebilir konuma gelebilir. Okuru tam anlamıyla düşündüğünde,
Kokun artık yok buralarda.
Dizleri kanıyor kalbimin. Ama beceremiyorum ki gitmeyi ben. Bu şehirde yalnız yaşayamam. Atarım içime de taşıyamam. Şişen gözlerimi falan saklarım ama seni soranlara durumu açıklayamam. Gökyüzü parlak katre dolu. Camdan yağmuru izliyorum. Seni özlediğimi şu an hissettim. Bana çık gel bayağı içerliyorum. Açamam sensiz vodka falan. Buruk içim
Ruhumdaki boşluğu nasıl anlatabilirim bilmiyorum. Hayata olan kayıtsızlığım öyle nüksetti ki şu bir kaç günde, nefesi bile zorunda olduğundan soluyor şu ciğerlerim. Geceyi gün, günü gece ediyorum. Uyanmak dahi gelmiyorken içimden, hayata karışıyorum mecburiyetten. Bir o yana, bir bu yana sürüklenip duruyorum ama inanır mısınız az önce attığım satırda ne yazdım onu bile anımsamıyorum. Yaşayan ben değilmişim gibi hissediyorum. Gülemiyor, ağlayamıyor, insanı insan yapan hiç bir hareketi sergileyemiyor, duygularımı hissedemiyorum. Bana ait bir anı, bir can yokmuş gibi, sanki doğduğum günden bugüne değin sadece etten bir duvardan ibaretmişim gibi.. Kurlu bir robot gibi yapmam gerekenleri yapıp, kayboluyorum boşlukta. Yalnızlaşmak istedikçe kalabalığın ortasında buluyorum kendimi. Yağmurdan kaçarken doluya tutuluyor, buna da katlanmak dışında bir şey yapmıyorum. Yaşamak istemiyorum. Elimi kolumu bağlayan prangalardan kurtulup hikayeme yakışacak en güzel sonu yazmaya çalışırken yakalıyorum parmaklarımı. Bile isteye kırıyorum kalemi ve kurtuluşumdan ediyorum beni. Bağlıyorum bileklerimi kırmızı iplerle. Gece sinsi bir yılan misali çökerken boğazıma, ölmeyi diliyorum usulca. Yalnızca ölmeyi.
(Yazı şahsıma aittir.)
Modern zamanlarda” (2017) Türk edebiyat yazarları arasında en çok para kazanan isimlerin ilk sırasında 1.8 milyon TL ile Elif Şafak, 2. sırada 1.4 Milyon TL ile Nobel ödüllü edebiyatçı Orhan Pamuk yer alıyordu. Kahraman Tazeoğlu: 1.3 Milyon TL, Ahmet Ümit: 1.1 Milyon TL, Ayşe Kulin: 928 Bin TL, Soner Yalçın: 607 Bin TL, Azra Kohen: 572.4 Bin TL,
Bekir Coşkun
Büyük Oyun
Köşe yazarı Bekir Coşkun'u çok sevdiğim için edindiğim Büyük Oyun'a ancak 30 sayfa katlanabildim. Meğer bu Bekir Coşkun başkaymış.
"Gece yağmur çiselemiş, yerler henüz daha kurumamıştı. "Kitabın " henüz daha" ikinci tümcesi.
Kalemi eline alan yazar olduğunu sanıyor. Ben de mi yazsam n'apsam?
Ben Kimim?
Ben kimim?
Bazen bir gece gökyüzünü izlerken kayan o yıldızım.
Bazen saç tellerinin arasında kırgınlığını saklayan o kızım.
Bazen bir romanın son satırındaki burukluğun nedeni olan o cümleyim.
Bazen bileklerinde aşkın yoğun acısını taşıyan o kelepçenin emaresiyim.
Bazense zihnimin arasına saklanan, gün doğumunda ortaya çıkarak yuvarlanan ve kitaplarımın hangisiyle anlam kazanacağını kendisi belirleyen rengarenk kelimelerimin sahibiyim.
Birçok şeyinizim.
Ve burası, gün batımının vedasıyla birlikte renkleri dolayıp yolladığım umudumun şeffaflılığını kaybettiği, benim cümlelerime yeniden kavuşma yerim.
Burası benim inim. Ayı ateşte yakıp, küllerini yüzüme boya yaptığım, ruhumun kan revan içinde kalıp kelimeleri haykırdığı, gecenin ardına sığındığım ve parmak boğumlarımın kalemi mesken ettiği yerim.
Ve siz hoş geldiniz.
Gamze Çelik
Sevgili
Her gecenin belirsiz saatlerinde
Ansızın aklıma geliveriyorsun.
Evvela ay ışığından gülüşün yansıyor
Sonra güneşten yakıcı güzelliğin
Elimi nereye uzatsam sen çıkıyorsun
Nereye baksam sen beliriyorsun
Demet demet kirpiklerin yayılıyor etrafa
Bahar çiçekleri gibi ne kadar,
Kaç tutam toplasam bitmiyor.
Sonra bir kalemi avuçlasam elime
İstemsizce adın yazılıyor kelimeler arasına
Usulca gizleniyorsun derin cümlelere
Ama bitiremiyorum yazmaya seni
Ne kadar anlatsam gece yarılarına
Vakit yetmiyor bitirmeye seni
Sabahladığımın farkına varıyorum
Ve parmaklarım yorgun düşüyor sonunda.
Biliyorum,
Yaşadıklarımı bilmeden hiçbirini
Bihaber olarak yaşayıp
Gidiyorsun gönül rahatlığı içinde
Ensari