Geceler

Elinden kayıp gidenler, bütün o yitirdiklerin aslında bir hiçlikten ibaret, saçma, yusyuvarlak bir sıfır, yalnızca ve yalnızca kafandaki hayaller!

Yalnız kalmak, tamamen tek başına kalmak ve hayıflanacak bir şey bile bulamamak ne boğucu...

"Şimdi yanınızda oturmuş sizinle konuşurken geleceğe korkuyla bakıyorum, çünkü gelecekte yine yalnızlık, yine o yavan, o gereksiz yaşam var; gerçekten de yanınızda oturup bu mutluluğu tattıktan sonra artık neyin hayalini kurayım!"

"Şimdi sevgili Nastyenka, Kral Süleyman'ın bin yıllığına yedi kez mühürlenmiş bir kutuya kapattığı ve nihayet bu kutudan kurtulmuş ifrit gibiyim şu anda."

— Ah, bir bilseniz böyle kaç kez âşık oldum!..
— İyi ama nasıl olur? Hem kime?..
— Hiç kimseye, bir ideale, uykumda beliren bir düşe.

Yüreğim konuşurken ben susmayı beceremem.

Yürüyor, şarkı söylüyordum, çünkü mutlu olduğumda ben de, bir dostu ya da iyi bir tanıdığı olmayan, o neşeli anında neşesini paylaşacak kimsesi bulunmayan her mutlu insan gibi kendi kendime bir şeyler mırıldanırım.