hakkın ve adaletin kısa zamanda gerçekleşeceği, insanların kardeşçe yaşayacağı bir dünyanın kurulacağı konusundaki düşlere veda etmişti artık, insanların dünyanın sonuna dek kurtlar gibi birbirlerini yemelerine razıysak, kollarını kavuşturup beklemek gerçekten en iyi yoldu. Ama hayır! Bu işe dur demek gerekiyordu, yoksa haksızlık sonu gelmemecesine sürüp gidecek,
Sayfa 248
"İnsan güçlü olmadığı zaman akıllı olmak zorundadır."
"Yüzünde insanların ve nesnelerin etkisini kabule hazır, yazgısına boyun eğmiş kişilerin yumuşaklığı dolaşıyordu."
insan kötülük yapmıyorsa fırsat çıkmadığındandır...
Sayfa 242
…insan haklı oldu mu, yüreğine kuvvet geliyor, bileği kolay kolay bükülmüyor, öyle değil mi ha?
Sayfa 236
Başka yolu yok bunun, iyi iş istiyorsanız, iyi para verin..
Sayfa 225
İnsan gençken, günün birinde rahata ereriz sanıyor; ama yoksulluğun sonu gelmiyor, bir türlü bu çemberden çıkamıyorsun.
Şu kapkara dünyada, böylesine amansız bir iş için kendini tüketmek ve sonunda ekmek parası bile çıkaramamak olacak şey miydi?
Emekçiler yüz yıldır hızla artan zenginlik ve rahatlıktan paylarını alabilmişler miydi? Hadi bakalım, özgürsünüz artık diyerek bir köşeye atmışlardı zavallıları: Evet, açlıktan ölme özgürlüğüne sahiptiler, onlar da bol bol kullanıyordu bu özgürlüğü. Seçildikten sonra gidip göbeğini şişiren, yoksulları eski pabucundan bile az düşünen ensesi kalınlara oy vermek kimsenin karnını doyurmuyordu.
Bizler yalnız adalet istiyoruz, açlıktan bıktık, hiç değilse her gün karnımızı doyuracak kadar kazanabilmek üzere oturup anlaşmanın zamanı geldi sanıyoruz.
Sayfa 224