İnsan ancak kendi yarattığı şeyi tam olarak bilebilir.
İnsan ruhları bedenleriyle birlikte ölmezler, çünkü ruhlar ölümsüzdür.
Doğal (yerli) kelimelerin bilimi, fikirlerin doğal sırası içinde kelimelerle işaret edilen kuramların tarihleridir. İlkin ağaçlar, sonra ekilmiş alanlar ve kulübeler, yakın küçük evler ve köyler, buradan şehirler ve ve son olarak da akademiler ve felsefeciler. Bu sıra, ilk kökenden çıkan tüm ilerlemenin düzenidir. Diğer yandan, yabancı kelime bilimi bir dilin bir başkasından aldığı sözcüklerin hikâyeleridir.
Kahramansal söylevler, doğrudan
doğruya tanrılara tapınılan zamanlarda kullanılan, belirtilmesi istenen fikirlerle doğal bağlantısı olan hareketlerin ve nesnelerin sessiz dilini izlemiştir.
Eğer, bu sivil eşitliğin bir sonucu olarak kanunlar, belli bir durumda, yalnızca sert olmakla kalmayıp zalimce bir eyleme dönüşmüşse, onlar, kendi kanunlarının doğal olarak böyle olduğunu düşünerek buna katlanmışlardır.
Bilimler, başka bir kaynaktan değil uluslardan çıkarlar.