Herkes bir parçamı alıyor hatıra diye
Çöpçü çöpümü, dünya vaktimi ve ölüm beni
Ah ibrahim, ev mi yapılırmış bir köpüğün içine
Dağa yaslanmayan şehirler gibi.
Kısmışım sesimi lambayı kısar gibi
İçine kapanık bir taşım şimdi
Gözüm olsaydı eğer dünya nimetlerinde
Pekala bulurdum onları bir çöplükte
Bir şey ki dilimin varmadığı
Kuşların carpmadığı uçarken gökte-