Kapitalizm’de ürün bolluğu ve açlık aynı anda gerçekleşir. Ama yüzde 1’lik kesimin gösterişli hayatı ve bunun bol bol reklamının yapılması dünyanın yaşanılır bir yer olduğu izlenimi vermektedir. Kimse birbirine yardım etmediği gibi herkes tüm enerjisini bu koşulları sürdürmek için harcamaktadır. Çünkü televizyon izlerler, nedenini sorgulamadan kendilerine ne söylenirse ona inanırlar ve başkalarının söyledikleri dışında hiçbir şey bilmezler.