elim ayağım
sen gittin yağmurun sürdü sonra
denediğim taş çarşıları oldu dünyanın
sabır bitkileri
kırk uykusunu uyuduğum doğu
kırk yolunu yürüdüğüm sokak
hayat hep tuhaf bir yapışkanlıkla kaldı boynumda
dedim kırk sesle yıkansam da gitmez kalbimden sesin
ben dik gölgem kambur
bu leke başka
- seyithan kömürcü -
Gecenin karanlığında, bakarım ayışıgına
Birgün bekliyorum dönersin diye yanima
Habersiz çektin gittin bu gidiyor zoruma
Kaldım hayatta yine tek bir başıma...
Gittin mi büyük gideceksin !
Ayrılık bile gurur duyacak seninle..
Gittin mi ayakların onun yakınından bile geçmeyecek..
Gölgen bile kalmayacak ardında..
Gittin mi onurunla gideceksin;
Can Yücel..
Hep yanılmışım
İnsanların başkakarına yaptığı fedakarlığı bana yapmış gibi lanse ettiğini düşünürdüm hep. Bugün 35 yaşımda anladım ki meğer konu bambaşkaymış. Sen o kadar değersizsin ki sana tırbak ucu kadar değer versen bana secde etmen gerek demek istemişler. Hayat boyu ateşlerde yansam kılını kıpırdatmayanlar söylemlerinde çok sevdim, saçımı süpürge ettim ömrümü adadım uğruna istesen ölürdüm diyenler iş icraate geçince hiç hir şey yapmadan her şeyi yaptım ama sen gittin edebiyatı yaptılar. Eskiden onların klinik vaka olduğunu düşünürdüm bugün kendi değersizliğimi kabul ediyorum. Bu yüzden ne kimseye kinim ne nefretim yok. Bir kendime bir inandığıma sitemim öfkem.
Kalkıyorum sabahın 5'i. Herşey aynı. İçimdeki hislerin adı bugün biraz daha karmaşık. Mesela diyorum, mesela bugün ki aile sevgisi neye benziyor? Bilemiyorum, bilmek istiyor muyum? Bilmiyorum. Ben sadece bilemeyen tarafımı seviyorum. Çok işim var bugün, biliyorum. Kalkmam lazım ama beş dakikadan ne olur ki? Başımda bir anne yok kızsın, bir baba yok mesela bana seslensin ya da bir kardeş.. Öylesine yalnız yaşıyorum. Açıyorum tekrar gözlerimi, eh be diyorum, eh be bak sen şu işe saat daha 6 bile değil. Kim kalkar ki bu saatte.
Hazırlanıyorum, çıkıyorum evden. Sokaklar sessiz. Kimsecikler yok. Tabii kim olacaktı bu saatte burada. Bak diyorum tekrar, bak sen şu işe kocadın gittin sen bu dünyadan be ihtiyar.
Az daha gezeyim diyorum, az daha. Sonra giderim eve diyorum. Öylece geziyorum. Kimse yok, ses yok seda yok. Bir tıkırtı duyuyorum, bi kedi. Ufacık. Sende mi yalnız kaldın diyorum miyavlıyor bana. İçim el vermiyor onu orada, öylece bırakıp gitmeye. Yok mu senin anan küçük şey diyorum, yine miyavlıyor. Anlaşıldı diyorum senin de kaderin benim gibi gel diyorum, gelde seni önce doyuralım sonrasına bakarız diyorum. Tekrar miyavlıyor, yeşil gözleri titrek bakıyor. O da sevindi biliyorum. Alıyorum onu da dönüyorum eve doğru. Bugünün dünden farkı da sen ol diyorum. Senin adın Farklı olsun diyorum, Farklı. Nede yakıştı sana bu isim.
Bir süre daha benimlesin diyorum Farklı'ya. Miyavlıyor. Galiba o sadece miyavlıyor..
"Virane olmuş kalbime ne yaptın?
Bak! Divane aşkım ne yaptın?
Alışkanlığın ipeğinde rahat uyuyordum
Kelebek gibi kanadıma ne yaptın?
Gözünün kadehinden daha içmeden sarhoş oldum
Meyhanem sarhoş oldu ne yaptın?
Omzuma yaslanmaya değmez miydim?
Omuzlarımın hasretine ne yaptın?
Beni yordun kendinde yorgun gittin
Ey yolcu! .. Evime ne yaptın?
Gözyaşlarının yağmurundan dünyam ıslandı
Yuvamın çatısına ne yaptın?"
Her şeyin senden ibaret olduğunu bile bile gitmeyi tercih ettin. Bu acıyı tek başıma dindirmeyeceğimi bile bile gittin. Seni ne kadar sevdiğimi, üstüne titrediğimi, sensiz bir hayat sürdüremeyeceğimi bile bile beni görmezden geldin. Dilerim ki, sevdiğin ama sevilmediğin kalplerde yaşarsın.
